De 7 ge’s

Getierd

Not all heroes wear capes stond er op ons toegangsbandje. Het ziekenhuis waar mijn man ondertussen anderhalf jaar werkt trakteerde de medewerkers en hun gezin op een dagje Bellewaerde. De zondagavond was het park na 18u gedeeltelijk exclusief voor iedereen die zich hiervoor inschreef. Een fijn traktaat van de werkgever! En mijn lief en ik zaten nog eens samen op de boomerang. Ik weet niet of je hem al deed in Bellewaerde, maar het blijft er één waar ik toch altijd lichtjes misselijk vanaf kruip. Gillen als een varken, dat wel!

Gewalk&talked

Uiteraard, geen 7 Ge’s zonder wandelen. Deze keer trok ik met Kelly naar Wenduine. We babbelden tot we in De Haan waren en ik heb het geeneens beseft. Ik probeer erop te letten om ook iets van mezelf te delen en niet alleen te luisteren en dat lukte met Kelly wonderwel goed.

Ik heb mezelf ook het zotte idee aangeschaft dat ik dagelijks moet wandelen. Al is het maar 2km ofzo. Blijkt dat het eigenlijk best haalbaar is gezien ik tijdens die wandelingetjes soms eens een telefoontje doe of naar de eindversie van mijn podcast luister om de teksten op te kunnen maken. Of ik doe gewoon niets en luister naar alles rondom mij, ik ben pas recentelijk weer beginnen luisteren naar andere podcasts omdat ik mezelf even een “voedingsstop” (of hoe noem je dat) heb opgelegd om mijn brein wat rust te gunnen. Wandelingetjes zijn ideaal om je gedachten te laten stromen. En als je dan toch ècht een podcasttip wil: luister eens naar de aflevering met Martine van Tinyblogt in What’s On Your Mind.

Gekeken

Naar De Columbus. Echt, waarom heeft mij nog niemand gezegd dat dit een programma voor mij is? Wim en een gast stappen in een bus en babbelen een week lang met elkaar terwijl ze onderweg zijn naar een bestemming die uit een sjiekenbak komt. De simpelste programma’s zijn soms de mooiste. Ik kijk ook weer naar Durf Te Vragen. Redelijk wat moeten slikken bij de aflevering over mensen met een NAH, jammer van de eerder brute aanpak van Siska weliswaar.

Gedropt

Mijn twee zonen in de Chiro zojuist. Je-m’en fout-Ilja en supersensitieve Linus zijn vandaag voor het eerst samen weg. Ilja heeft het pad gelukkig al vereffend voor kleine broer waardoor de overstap voor hem iets vlotter loopt. En ik….ik geniet van de rust uiteraard. Waarom denk je dat ik anders aan mijn bureau zit met een koffietje….

Gelezen

Via Kobo Plus las ik “Alles wat ik niet kan zeggen” van Emilie Pine. Een confronterend boek over vrouw zijn, relaties, het leven an sich in feite. Maar het leest als een trein.

Het kobo abonnement blijft me verbazen met goeie titels en ik haal er toch telkens mijn geld uit aangezien ik toch beduidend meer lees als ik het boek ook gewoon kan droppen als het mij niet aanstaat.

Geïnvesteerd

’t Was van moeten. Mijn smartphone is nog maar vervangen wegens een versleten batterij, ik mocht deze week ook een nieuwe Fitbit bestellen nadat die de geest gaf. Aangezien ik voor mezelf heel duidelijk weet wat ik wel en niet gebruik wist ik ook dat mijn Fitbit vervangen een goeie zet is. Zeker met de dagelijkse wandelingen is het een fijn hulpmiddel. De blogpost over 7 meest gestelde vragen over mijn Fitbit wordt nog regelmatig gelezen merk ik.

Gebloosd

Enkele keren een complimentje gekregen de voorbije weken en hoewel ik nog maar een blogpost schreef over hoe moeilijk het is om complimenten in ontvangst te nemen, het blijft een werkpuntje. Vooral een compliment dat ik face to face krijg vind ik soms heel moeilijk, ik ga soms letterlijk blozen. En nu klinkt het misschien alsof ik niet dankbaar ben, dat ben ik wel. Iedereen krijgt graag een compliment zeker? Het is gewoon frappant dat ik er een stukje over schrijf en het compliment dat ik op een ander stuk krijg dan blozend wegwimpel. (Rolleyes!)