PLOG#4

Zaterdag 6 december.  Voor ons een dag als een ander, want Sinterklaas komt hier niet.  Al was het wel een beetje een Lucky day:

Er werd niemand wakker in huis tot 8u08!  Het is onvoorstelbaar laat voor mij.  En mijn microgolf heeft precies eens een wreefke nodig…

Zo zie ik er ’s morgens uit.  Zoals overdag een beetje maar dan met vettiger haar en nog prut in de ogen.

Builemans is ook wakker en showt zijn beertje voor de foto.

We doen van healthy breakfast.  Niet omdat we dat willen, maar omdat zowat alles in huis op is, inclusief het brood en de cornflakes.  Gelukkig was er nog platte kaas en fruit.

Ohja, er is nog een wafel over van gisteren.  Ik laat hem wijselijk aan de kant liggen, de wafels van Jeroen Meus zijn eerder aan de heavy kant.  Niettegenstaande is de doos waar er vrijdag nog 10 in zaten blijkbaar al enorm geslonken.  (en neen, ik moet niet doen alsof ik van niets weet….)

Ik verzorg de buil op mijn zoons’ voorhoofd.  Hij was gevallen op de speelplaats maar meer dan dat weet ik er ook niet van.  Als ik achteraf de foto bekijk krijg ik een complex over mijn vingers.

In het passeren zie ik de lodger voor broer of zus in spé liggen.  Bij het zoeken naar kerstversiering bleek ik nog twee zo’n wikkeldoeken te bezitten.  Ze zouden dit moeten maken voor volwassenen, zo cosy.

Ik besluit om de ontbijttafel meteen in de afwasmachine te proppen en zie dat die nog niet geledigd is.  Bummer.

Gelukkig dril ik mijn mannenvolk goed en krijg ik hulp bij het uitladen.  Zijn taak is vooral de rommelschuif aanvullen met alles wat nergens anders een plaatsje heeft.

Na onze gezamenlijk douche drop ik mijn kind in de zetel met zijn kleren en de boodschap om ze aan te trekken.  Ondertussen doe ik rustig verder met mijn bezigheden…

Courgette/wortel/gehakt-schotel maken…

De dagelijkse stofzuigtoer…

Ondertussen zie ik in het passeren dit…Ik merk fijntjes op dat hij zijn t-shirt nog vergeten is en lach in mijn binnenste.  De buil is er tenminste wel door verstopt.

Met de overschot van de groenten maak ik soep.  Mijn lief laat ondertussen weten dat we onze kerstboom mogen gaan kiezen bij de buurman met de dansende radio.  Hij kweekt er in zijn tuin.  Alles gaat ineens in stroomversnelling, want een kerstboom kiezen, dat stond al de hele week op mijn verlanglijstje.

Kind blijkt ineens klaar te zijn met het aankleden.  We vertellen er maar niet bij dat hij er ongeveer een uur over gedaan heeft omdat halfnaakt spelen met je kleren nu éénmaal ook een bezigheid is.  Het regent dikke druppels, geen vrees: Micky is er om dat allemaal op te vangen.

Achteraf ziet dat er ongeveer zo uit!  Er is echter geen tijd om te versieren, de middagdutjes lonken.

We vertrekken naar Albert Heyn.  Er was namelijk niets meer in huis, remember?  Waarom de AH?  We weten het eigenlijk niet, we hadden daar gewoon even zin in.  Anti-slaap-mans is ook mee.

Bij het terugkeren is het ineens nacht.  Of is het 17u30 en lijkt het nacht althans.

Neen, dit zijn niet de boodschappen van de dag.  Zo erg was het nu ook weer niet.  Het zijn prijzenpakketjes voor de quiz die we ’s avonds organiseren met de Gezinsbond.

20u start het.  Sshhttt….hier wordt duchtig nagedacht.  Ik serveer vooral veel Omers en schrik van de populariteit van dit biertje.

Om 23u30 verlaat ik het werkschip en ga slapen nog voor ik de eindstand weet.  Mijn collegaatjes ronden het af.

Ik vergeet uiteraard om een foto te nemen….maar als avondritueel ga ik toch nog even liggen lezen in dit boek:

Slaapwel hé…