In onze “achteruit” zwermen er de laatste tijd hele gangs met vogels. Ik kan niet inschatten hoeveel het er zijn, maar de bewegingen die ze in groep maken zijn prachtig. Allen samen zwermen, allen samen neerstrijken. Het is hallucinant om naar te kijken.
Ik voel me een beetje the perfect housewife de laatste dagen. Er werd de voorbije dagen nogal wel opgeruimd, gepoetst, geboodschapt. Gisteren bakte ik pistolets, voor de eerste keer in mijn leven! En wat bleek: makkie! Het kneden plakte een beetje maar voor de rest was het een pistolet of cake!
En lekker ruiken dat zo’n rijzende pistolets doen!
Mijn meme gaf de tip om geen te grote bolletjes te maken, omdat het eigenlijk kleine broodjes zijn en niet echt pistolets zoals je op zondag in de bakker koopt. Ze zijn dus iets zwaarder maar ze smaken voortreffelijk!
Uit een kilo bloem haalde ik zo’n 33 kleine broodjes, uiteraard als je gaat tellen kun je zien dat ik er (samen met Ilja) al van gesmoefeld had alvorens de kodac boven kwam.
Ik ging ook bij de andere meme gaan “waken”. Ik noem het niet zo graag waken, want eigenlijk is ze nu iets beter dan ze voorheen was. We wasten haar haar en probeerden er krulspelden in te leggen. Laat ons zeggen, als je niet weet waar je mee bezig bent (zoals mijn moeder en ik vrijdagochtend), dan blijk je helemaal geen krak in krulspelden inleggen. Die dingen hebben de neiging om serieus tegen te werken. Ik spotte er ook bovenstaande tassen in de kast. Geweldig toch, met die felle bloemen. (Jammer van de slechte foto).
Mijn zoon was een matroos tijdens het carnavalsfeest op school vorige week. Auw, mijn moederhart! Gruzelementen! (hij was trouwens een wafel aan het smoefelen op de foto, hij loopt er gelukkig niet altijd bij met koekenmul aan zijn kaken, zo erg is het niet gesteld met mijn moederschap)
We namen deel aan een quiz waarbij we overtuigd waren dat we Emiel Goelen op een foto zagen verschijnen. “We gingen er onze hand voor in het vuur steken dat het Emiel Goelen was! Ja! ’t Is 100% zeker Emiel!”. Best dat we het niet gedaan hebben. We eindigden 20ste van de 28. En dat was al een verbetering bij vorig jaar! (bovenstaande foto is dus wèl Emiel, hij geleek er echt goed op, we hebben zelfs niet geluisterd wie het dan wel was op de quizfoto omdat we zo danig aan het lachen waren met onszelf).
Het is dus wél Emiel, maar het is hem niet? Euh…
Ik heb wel zin in zo’n broodje. Ik kon het baksel ruiken tot hier…
Op de foto in de quiz was hij het niet, op de foto op de blog (een andere foto dus 🙂 ) is hij het wel
Man, die tassen, die zijn volgens mij een eeuwigheid oud. Mijn tante had er zo ook en het is ondertussen meer dan 25 jaar geleden dat ik daar ging logeren en biuj het ontbijt die tassen kreeg voorgeschoteld. Pistolet of cake 🙂
zot hé, overal waar je komt bij “oude” mensen zie je zo’n tassen. Die fabrikant moet nogal geld binnengerijfd hebben indertijd!
Die vogelmassa bestaat wellicht uit spreeuwen. Sierlijk om te zien hoe ze allemaal tegelijk dezelfde vluchtbewegingen maken.
Ja, het is zot hoe die elkaar zo mooi volgen
Ik vraag me altijd af bij die zwermen vogels hoe het,komt dat er geen twee of drie tegen elkar aan vliegen.. Anyway, als ik de foto’s van de broodjes zie, krijg ik weer goesting om dat ook te maken..
heel simpel hoor het gerechtje!
hmmm ze zien er goed uit je pistoletos!
Ik vind dat eerder creepy dan prachtig, die vogelmassa’s. Heeft ook weer te maken met een film die ik als kind zag, van Hitchcock. Brr.