door Het leven is aan de rechtshandigen. Het zit in de kleine details. Een opdruk op een balpen, enkel juist te lezen als je er rechts mee schrijft, soep eten aan tafel op een familiefeest – gegarandeerd gebots en gemors – of de koffiemachine vullen met water. Mijn echtgenoot had er mij al op gewezen, dat hij het zo moeilijk vindt om daar treffelijk water in te gieten. Hij is namelijk ook een linksepoot, een southpaw. Ik geloofde hem niet omdat ik met mijn rechterhand water in giet. Maar effectief: het “vulgat” aan de rechterkant is breder dan aan de linkerkant!
Ok, je moet je hoofd een beetje naar rechts draaien om het op te merken, het heeft een jaar geduurd eer we het doorhadden maar dit is een klassiek geval van linksenhandigendiscriminatie! Waar kan ik klacht indienen?
Verder ben ik ok hoor. Fijn weekend gehad waarbij we superleuke spulletjes gescoord hebben:
Poppenkastpoppen! Ze werden te koop gezet op een garageverkoop maar gelukkig niet verkocht zodat wij ze konden overnemen. De linkse met zijn helm is Victor . Ik moest even nadenken alvorens ik begreep waarover Ilja het had maar ok, bij benadering, hij gelijkt er wel een beetje op. Smartiepants.
En zo’n stickerpretboek. Maar jong toch, gelukkig dat dat kind daarmee is. Dat ik dat nog nooit eerder met hem heb gedaan. Such fun! zou de moeder van Miranda zeggen.
Kinderen die teveel met poppenkastpoppen en met stickerboeken spelen durven al eens vreemde slaapposes in te nemen in de auto.
Ik bakte man-te-paarden. Ok, de opmerking die nu in uw hoofd opkomt is volledig terecht. Er is weinig man-te-paard aan. Ik had enorme miserie met mijn deeg, na talloze kneedpogingen bleef dat ding maar plakken aan alles waar het maar aan plakken kon. Ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan, misschien de verkeerde hoeveboter (Dixmuda) gebruikt? Of is Dixmuda helemaal geen hoeveboter? Er staan toch koeien op de verpakking, je zou denken… how. Soit, het werden deegkletsen-te-bakplaat in de plaats maar de smaak leed er alleszins niet onder. Delicious!
En er werd ook chocoladepudding gemaakt. Ook deze is erin geslaagd om te mislukken. Wat is er nu moeilijk aan pudding maken zou je denken? Ewel, ik geef je honderd procent gelijk. Ik weet niet waar het is foutgelopen, maar die pudding bleef slap waardoor het in feite veredelde chocomelk werd. Het smaakte ook, al moest je het wel drinken. Achteraf gooide ik van colère mijn potje op de grond. Het glas lag – niet gezeverd – over de hele living en zelfs tot in de keuken verspreid. Van mikken gesproken. We spreken over 13 tegels van 60X60 cm, tel zelf maar hoe lang de living is maar bij elk raam waren er glasscherven te vinden. Such fun!
Shout your heart out 
Wat een fan-tas-tisch woord: man-te-paarden. Zijn dat dan Sintnikloaiventen oftewel Klaaskoeken? En in Wevelgem zeggen ze Paaskoeken zelfs al is het putje winter.
ja klaaskoeken. Al noemen we ze hier ook soms sint-maartens-koeken…Ik blijf ze man-te-paard noemen. Als ze gelukt zijn hebben ze ook de vorm van een man op een paard.
Was het pudding uit een pakje? Altijd veel minder melk gebruiken dan ze aanraden! Ik denk dat ze 0,75 liter aanraden, ik gebruik 0,5 liter. En voor een of andere reden moet je voor chocoladepudding nóg minder melk gebruiken dan voor vanillepudding.
Hah. Eindelijk eens een foodievraag (nu ja, het gaat natuurlijk over pakjeskoken) waar ik iets zinnigs op kan zeggen!
ja, het was pudding uit een pakje. En ik heb het ook gedacht achteraf, dat ik teveel melk had gebruikt…+ het was dan nog eens magere melk.
Magere melk, daar zit het ‘em. Volgens mij zijn die pakjes bedoeld om pudding te maken met volle melk.
Magere melk is altijd een slecht plan 😉
Ik ben ook geobsedeerd door man-te-paarden…nooit van gehoord, maar iets wat zo heet, moet fantastisch zijn. Het is dat jij zegt dat ze niet gelukt zijn, maar het ziet er echt wel lekker uit…
gewoon de vorm was mislukt, de smaak was identiek 🙂
Man-te-paarden, ook nog nooit van gehoord. Wat die pudding betreft : de slappe versie zouden ze in Spanje ‘Chocolate al la taza’ noemen, zo heb je dat nu ook eens gemaakt !
Trouwens maak eens pudding met echte chocolade (liefst puur) melk, suiker en een maizenabinding. Je weet niet wat je meemaakt !
inderdaad, in Barcelona kregen we ooit eens zo’n pudding als dessert bij een maaltijd die we via het reisbureau hadden gekregen. We kregen er de slappe lach van….even slap als wat in ons potje zat.
Man-te-paarden: ik vind het een fantastische benaming. Alhier luidt zulks ordinair ‘sinterklaaskoeken’. Kortom: een naam om op te sturen naar Van Dale voor de – heden lopende – verkiezing van het Woord van het Jaar.
En wat glas op de grond, oh well: er zijn geen potten mee gebroken.
Of wacht…
Troost u! IN de bakkerijen trekken ze ook niet meer op man-te^-paarden! Ik hoop dat ze lekker waren!
De koeken zien er lekker uit. Zondag waren er nog over zei je, nu nog??
Er zitten er nog vier in de diepvries! ’t Is voor de rappe!
Ik eet ze toch liever warm 😦
‘k Ga m’n man te paarden voor 10 november maar bestellen bij de bakker i.p.v. bij jou zeker? 😉
Dedie van Warlops in Poperinge zijn superlekker! Surtout dedie met speculoos…
Stickerboeken: hier nog altijd een hit!
wat is er niet lekker in Warlop? Ik woonde daar vroeger op 200 meter van! Het water komt mij nog in de mond als ik daar passeer!
Net geen acht meter glastapijt !
De slaapfoto… super gewoon!! 🙂
man-te-watte? Het lijkt op platte sandwiches 🙂
En die pudding, ik maak er altijd uit een pakje, mislukt nooit (hoewel, aanbrandingsgevaar!). Van de week uit colère nog een glas tegen de grond gesmeten. Ik snap dat dus volledig.
Hehe so funny 🙂
Wow, jij hebt een ridderpoppenkastpop!! Die wil ik ook!
🙂 hoeveel bied je?