Vorige week maandag schreef ik over de Happier-podcast die ik aan het volgen ben. Vandaag een tweede stukje hierover. Geen idee of ik het hierna nog verder doe, maar ik sta er wel graag eens bij stil.
Happiness Myth #2: Nothing changes a person’s happiness level much
“People have a happiness set-point, and no matter what happens to them, before long, they snap back to their usual happiness level.” (bron)
Door criticasters wordt gezegd dat je jezelf niet gelukkiger kunt maken. Dat je een bepaald niveau van geluk voor jezelf hebt, je bent een optimist of een pessimist en daar kan niet veel aan veranderen. “Some people are born more Tigger-ish, and others are born more Eeyore-ish.” Lang niet iedereen is op de hoogte van de karakters van Winnie The Pooh-films. Ook ik moest even zoeken wat met Tigger-ish wordt bedoeld: optimistisch, sping-in-‘t-veld, tevreden. Eeyore staat dan weer bekend voor zijn negatieve, pessimistische karakter.
Zelf hanteer ik de leuze “Neuters Gonna Neut” die ik via Eva Mouton leerde kennen. Die simpele zin zegt zoveel vind ik. Voor veel mensen is het -wat je ook doet- nooit goed. En toen ik dit besefte en mij daarbij neerlegde is er toch wel één en ander veranderd. Ik hoef helemaal geen people te pleasen, en ja ik probeer om voor iedereen goed te doen, maar ik besef dat dat niet lukt. Het zal nooit voor iedereen goed zijn en ik moet streven naar een bepaald niveau waarop ik tevreden ben met wat ik zèlf doe. Toch blijft het een moeilijke oefening om mezelf in het gareel te houden en niet mee te surfen op een bepaalde wave van negativiteit, eens goed zagen kan wel eens deugd doen maar het verandert niets aan een probleem.
Ik werd 35 de voorbije zomer en ik heb ik niemand ooit echt weten veranderen. (Behalve amuletman*). Mensen die vroeger negatief ingesteld waren zijn het nog altijd, sommigen zijn door de jaren nog negatiever geworden, anderen zijn gezapiger maar blijven een bepaald scherp kantje behouden. Gretchen Rubin weerlegt enigszins de mening van de criticasters over het feit dat iemand niet kan veranderen. Ze deelt wel de idee waarbij mensen zijn geboren met een natuurlijk bepaald geluksniveau. In de podcast heeft ze het echter over hoe grote levensveranderingen of levensomstandigheden een effect kunnen hebben op iemands “happiness-level” weliswaar binnen een bepaald percentage. Bijvoorbeeld (en bij wijze van spreken) het natuurlijk geluksniveau kan maximaal 20% omhoog of 20% naar beneden door een positieve of negatieve levensgebeurtenis. Maar als je al van nature een beetje Eeyorish bent en dan gaat het daarbovenop nog eens de volledige 20% neerwaarts met je geluksniveau, ja, dan kan het inderdaad een probleem worden. Ze geeft ook aan dat de mens veerkrachtig is, maar ik denk wel dat de ene persoon zijn rekker vlugger knapt dan de andere. Geen idee hoe vlug mijn rekker het zou begeven maar ik zie velen rond me die steeds weer terug bouncen uit grote dalen en dat vind ik wel ergens hoopgevend.
Het klinkt aannemelijk vind ik maar of het in de praktijk ook zo is: geen idee. Ik heb nog vele jaren voor me om het te ontdekken.
(*Amuletman: ooit kwamen mijn man en ik regelmatig in contact met een meneer die nogal Eeyorish was ingesteld. Laat ons zeggen dat het eigenlijk een wreed gefrustreerde man was die niets liever deed dan alles rond hem in de grond te boren. Na een contact met hem moest ik mezelf steeds weer oppeppen “die man is gefrustreerd, ik hoef dat niet over te nemen”. Op een gegeven moment is het tij beginnen keren en ondervonden we dat de man steeds vriendelijker en gezapiger werd. Wat me tijdens die periode is opgevallen is dat hij een amulet rond zijn nek droeg (wat hij daarvoor niet deed). Sindsdien noemen we hem “amuletman” als we het hebben over de negatieve man die ineens positief werd. Heeft hij zich bekeerd tot één of andere sekte? Is hij een bepaald geloof gaan belijden? Wie zal het zeggen. Als hij het maar blijft doen, want sinds het dragen van het amulet is hij veel aangenamer om mee om te gaan!)
Zelf vind ik de kleine gelukjes vlak onder mijn neus, zoals deze mooie zonsondergang vrijdagavond…
En jij? Ben jij eerder Tiggerish of een echte Eeyore?
Niemand is zwart-wit, maar geef mij dan maar de Tigger-ish as ’t nie messant…
Ik ben ook een ‘neuters gonna neut’-aanhanger. Het zijn immers altijd dezelfde die zagen.
Ik probeer me zo ver mogelijk te houden van mensen die mijn energie opzuigen al is dat in de praktijk niet altijd simpel.
Geen idee wat ik ben… Beetje van beide denk ik, je weet wel ‘mood swings’…
Ik ben ook een echte people pleaser, haal er plezier uit om andere een plezier te doen maar afgelopen zomer de klik gemaakt: je kan niet voor iedereen goed doen en sommige mensen apprecieren je inspanningen niet. Met ons meisje erbij kan ik het niet meer opbrengen om iedereen te pleasen zoals ik dat vroeger deed. Ik ben meer selectief wie ik ‘please’ en haal daar de nodige voldoening uit.
Soms moet je stoutweg enkele en alleen aan jezelf denken!
Ik heb de neiging om nogal een Eeyore te zijn. Ik zie overal valkuilen en dingen waarvoor ik moet oppassen. En ik kan al eens in de put zitten. Maar ik erger me dan aan mezelf en weet mezelf wel op te peppen. Ook probeer ik mijn omgeving daar niet mee lastig te vallen. Dus zo’n grote zaag zullen ze me niet vinden (allez, dat hoop ik toch). Ik ben er mij van bewust en probeer eraan te werken, dat is al veel waard denk ik.
Hihi, amuletman! Zou wel handig zijn als er een amuletje zou bestaan dat alle Eeyores verandert in Tijgetjes 🙂
Ben zelf, net zoals jij, eerder een Tijgetje, denk ik. Wat niet wegneemt dat ik evengoed heel diep gezeten heb, maar ook dan vond/vind ik nog altijd wel geluk in andere dingen (gelukkig maar, ik wil niet weten hoe het moet voelen als ook dat niet meer gaat).
En die zonsondergang, dat is er inderdaad eentje om meer dan content van te worden!
Ik neem rap een gemoedstoestand over. En na mijn ziek zijn steek in meer tijd (probeer ik toch) in tijgertjes en minder in eeyoortjes. Oftewel in dingen die mij energie geven ipv energie kosten!