door De jaaroverzichten, ik vraag me af hoe ze er anno 2020 gaan uitzien. Binnenkort komt mijn eindejaarsboekenlijstje online. Bij twijfel of ik een bepaald boek al dan niet gelezen heb durf ik wel eens terugneuzen in de lijstjes van vorige jaren. Soms verwijs ik ernaar als iemand een boekentip vraagt. Verder ga ik weinig lijstjes maken van “Beste dit” of “Top alginder”. We kunnen 2020 als “een slecht jaar” gaan aanschouwen. Ik vermoed dat velen het ook zo gaan verwoorden. Minstens als een speciaal jaar. Voor sommigen heel terecht een kakjaar. Een jaar om direct door te spoelen. Voor mij was 2020….leerrijk. Minstens even leerrijk als alle andere jaren. Zeker even waardevol als de jaren die nog gaan komen. Het was geen fantastisch jaar, dat niet. Op mijn kerstkaartje dit jaar staat dan ook de boodschap: “Noaste joare beter!”. Veel van mijn vrienden werden ziek door het gemene coronavirus. In de voorziening waar ik werk is het nog altijd alle hens aan dek, er vielen in andere groepen jammer genoeg verschillende overlijdens te betreuren. Ik wens het niemand toe om dit van dichtbij mee te maken. Gelijk hoe, jobsgewijs was het dus een jaar dat ik niet graag wil overdoen. Met de stagnering in de ontwikkeling van onze jongeren op kop, want hoe kun je iemand aanleren om zelfstandiger in de maatschappij te staan als je met moeite buiten mag komen? Hoe leg je uit aan iemand met een verstandelijke beperking dat hij de komende periode niet naar huis mag? Hoe vertel je dat die 4 weken internaat ineens 6 weken worden? Dat die 6 weken uiteindelijk 10 weken worden? Ik heb geleerd dat je dat gewoon doet, maar tegelijk heb ik ook geleerd dat ik zo’n zorg niet meer wil bieden. Ik wil niet meer terug naar het lockdownverhaal van het voorjaar en daar heb ik veel voor over.
Voor mijn persoonlijke groei was 2020 wel een topper. Nooit eerder heb ik zoveel aan persoonlijke ontwikkeling gedaan als dit jaar. Niet dat er in 2020 meer tijd was, integendeel. Met een schoolkind en een kleuter fulltime thuis in het voorjaar kwam daar niet veel van in huis (al was ook zelfs dàt een leerschool). Toch las ik meer dan 50 boeken waarvan minstens de helft non-fictie over minimalisme, focus vinden, gedragsverandering, gewoontes doorbreken. Het is simpel en het komt altijd op hetzelfde neer: verandering start bij jezelf. Het zal altijd een slecht moment zijn om iets aan te pakken of een reden om het niet te doen. Het is te druk. Er is geen tijd. Geen geld. Geen ruimte. Geen goesting. Geen courage. Niemand helpt je. Het lukt niet. Je hebt het geprobeerd maar het is mislukt. Je wil niet falen. Je kunt het je niet permitteren. Vul gerust aan.
Ik vermoed dat het probleem is dat sommige mensen het veel te groots zien. Het begint echter allemaal met één kleine verandering. Eén iets kan een sneeuwbaleffect hebben, iets dat mogelijk je hele leven verandert. En als het niet je hele leven is, dan misschien één aspect van je leven of zelfs misschien maar één dag er van. Ik ondervond dat mijn leefwereld serieus veranderd is door te minimaliseren en dat gedachtengoed in alles door te trekken. Het jaarthema “Less Is More” is op die manier echt goed tot zijn recht gekomen. (Ik schrijf er sowieso nog over op mijn andere blog). Hoe ik 4/5e werk, ons menage mee draaiende hou en tegelijk regelmatig ga wandelen met vriendinnen? Waar ik de tijd haal om te lezen en daarnaast meer dan 85 blogposts te schrijven op een jaar? Ik doe dat gewoon en ik overdenk het allemaal niet teveel. Komt daarbij goed van pas dat ik een afkeer heb van perfectionisme. Ankeren naar een hogere functie op het werk is niet aan mij besteed en ik streef al zeker niet naar een duur grotesk huis of zakken vol geld op mijn bankrekening. Ik moet er al eens iets voor laten maar dat vind ik niet erg, ik hoef niet meer zo nodig alles te hebben. Voor mij zijn relaties het belangrijkste in het leven. Niet alleen mijn relatie met anderen, maar vooral ook de relatie met mezelf. Als je vindt dat deze niet in balans is, als je jezelf alsmaar als laatste op je lijstje zet, dan zal er van die courage inderdaad niet veel in huis komen.
Verder sluit ik deze blogpost af met nóg maar eens een fotootje uit dat prachtige boek van Charlie Mackesy. Een boek dat ik alleen maar kan aanraden, startende minimalist of niet.
Shout your heart out 
Ik kan me zo vinden in wat je schrijft, ik ben ook niet bezig met altijd maar groter, beter en verder. Het is fijn om te lezen dat er nog mensen zo in het leven staan.
gelijkgestemde zielen!
Tijdens het uitzonderlijke zachte voorjaar en de warme zomer heb ik – ik durf het haast niet neer te pennen – echt wel ongelooflijk genoten. Er was rust. Er was tijd. Er was privacy. En er was buitenleven galore. Bijwijlen vergat ik zelfs de ganse coronatoestand.
Veel van wat je hier brengt, onderstreep ik ten volle. Zeker dat relaties het belangrijkste zijn in het leven. En gezondheid, dat vooral ook.
Wij zitten niet op ons geld; wij léven. De centen mogen gerust eens rollen. Dat zijn trouwens zelden erg hoge bedragen. En als zulks niet kan, dan zaaien we gewoon naar de zak. Ook daar zijn we ondertussen experten in. 😉
zaaien naar den zak, dat is ook één van mijn motto’s 🙂
Ja, de eerste lockdown was mooi. Ook wij hebben er enorm van genoten. En ontdekt dat je niet altijd naar het verre buitenland moet om mooie dingen te zien en een fijne tijd te hebben. Tijdens het wandelen en fietsen veel onbekende plekjes ontdekt in eigen streek, waar ik al heel mijn leven woon.
En dat gezondheid het hoogste goed is, dat weet ik nu wel zeker.
Wat een heerlijk boek is dat..
niet te doen hé
Het laatste jaar was in veel opzichten ééntje om vlug te vergeten. Mijn ‘jaaroverzicht’ staat ook klaar. Jouw mooiste ontdekking was minimaliseren – iets waar veel mensen een voorbeeld mogen aan nemen, wat velen ook hebben moéten leren ontdekken dit jaar.
hoja, ik wil geen voorbeeld stellen eigenlijk. Ik geef alleen mee dat het voor mij echt een goeie zaak was en nog steeds is. De ontdekkingstocht gaat door, misschien wel levenslang?
Misschien maak ik wel een jaaroverzicht over al de plekken waar ik ben gaan wandelen, want dat was precies het enige nuttige dat ik dit jaar heb gedaan – met alle positieve gevolgen vandien.
ohja, maar dan trappelen die andere wandelaars weer al die paadjes plat?? 🙂
Met jaaroverzichten worstel ik altijd. Ik wil het leven niet de maat nemen maar meer accepteren of waarderen zoals het is gegaan. Zoals dat laatste plaatje. Maar waarderend terugkijken kan ik wel zeggen dat ik het fijn vind dat ik jouw blog ontdekt heb. Vaak denk ik nog wat na over hoe ik het dan zelf doe/deed en waarom.
Verder toch mijn medeleven voor je toch zware job. Ik denk dat ze het treffen met jou daar. En natuurlijk de wens dat het volgend jaar beter voor iedereen mag gaan.
bedankt, dat is lief dat je dat zegt!
Interessant logje alweer. Misschien kan je van minimaliesen een godsdienst maken? Dan kan je met 14 anderen bij je samenkomen om wat aan godsdienstige relatiebonding te doen.
ohja, goed idee. Kom je naar de dienst?
Je zit er weer boenk op met wat je schrijft. We zien het inderdaad allemaal te groots. Alles start echt wel bij jezelf en neen, het komt niet vanzelf.
Zes maanden geleden vond ik 2020 een kakjaar. Ik vind het nog steeds een kakjaar, maar gaandeweg heb ik er wel mijn draai in gevonden en een klik gemaakt. Maar dat heb ik enkel en alleen aan mezelf te danken. Ik zou me nog steeds kunnen wentelen in de kak van dit jaar, maar ik geef er niet aan toe. Ook hier heel wat non-fictie gelezen en bijgeleerd over mezelf en mijn omgeving.
Alles heeft een silver lining, ook 2020. Ik ben blij dat jij er was dit jaar, echt waar. Tot gauw, wandelbitch. xx
Ben ook blij dat we elkaar hadden! x
Sinds twee weken is het boek ‘De jongen, de mol, de vos en het paard’ ook hier in huis te vinden en ik heb het ondertussen al aan twee belangrijke mensen cadeau gedaan. Dat boek kan voor veel mensen iets betekenen. ❤
Zalig hé, ik gaf het ook al cadeau deze week!
‘k Ben al benieuwd naar dat boekenlijstje, want ik haal daar altijd wel leuke leestips uit. Het boek van Charlie leerde ik kennen bij Kelly (tales from the crib) en ik ben zo blij dat ik het gekocht heb (op dit boek moet je niet minimaliseren :-)), en dat het hier in onze boekenkast staat. Ondertussen kocht ik het ook al voor iemand anders, die het vanavond zal openmaken als kerstcadeau. Eigenlijk is dat een perfect boek om cadeau te doen!
Idem hier, the bigger the better gaat niet op voor mij; liever zou ik nog een beetje minder gaan werken zelfs, en het is zeker niet mijn ambitie om het nog hoger te schoppen dan mijn huidige functie. Alleen ja zoveel bloggen en zoveel lezen als jij is me dit jaar niet gelukt! Wel veel tijd in mijn tuin doorgebracht, ja dat wel!
een afkeer van perfectionisme…da’s zo bevrijdend…(maar ik ben daar nog niet helemaal geraakt. )