Papierslag

Twee uren ben ik zonet bezig geweest met het sorteren van mijn papierhandel.  Er staat zo’n dumpmandje in onze bureau annex kinderkamer waar de betaalde facturen, garantiepapieren van toestellen, belangrijke informatiebrieven in terecht komen.  Betaald?  Dump away!  Het moment dat je bij het dumpen merkt dat de hele stapel begint te glijden is het echt tijd om te sorteren.  Met de perforator in de aanslag.  Ik ben er al ferm in verbeterd. Wat zeg ik, verbeterd!? Ik ben een sorteenqueen ik!  Vroeger had ik niet eens mappen waarin ik kon sorteren.  Nu heb ik per jaar een “classeur” met zelfs tussenschotten per thema.  Stiekem geef ik ook de thema’s een tussenschotkleurtje dat bij hen past.  Zo is Telenet geel en Axa blauw. Dat ik dringend een leven moet krijgen, ik weet het.  Oh en is er een nieuwe hype in nietjesmachineland?  Ik kreeg nu reeds enkele keren een bundel papieren die linksonder samen werd geniet.  Is dat nu totally it dezer dagen op kantoren? Komt de kantoorchef dan met zijn lepel tegen zijn koffietas tikkend roepen “Mensen, vanaf nu nieten we bundels onderaan links, dat staat veel gesofisticeerder!”

Linksonder is de nietjeshype voor 2014 mensen.  Echt doen.

Het feit dat ik tijd kan maken om papierhandel te sorteren wil zeggen dat ik mee ben met alle andere dingen die dringend moesten gebeuren.  Zoals de outfits voor de huwelijksfeesten op 7 en 22 februari.  Die zijn zo goed als aangeschaft. (halleluja!)  Mèt behulp van de winkeljuffrouw in Steps.  Bij McGregor gingen we kijken voor de wederhelft.  Daar waren ze precies minder behulpzaam.  Toen mijn lief naar een geschikte das vroeg voor bij het hemd van zijn keuze zei de mevrouw “ah, daar hé, in het dassenrek”.  Ahja juuste…

Er was ook even poetsstress.  (echt, een leven, nu astublieft!).  De isolatiemannen waren op woensdag klaar maar door mijn werkuren had ik geen tijd gehad om de boel op de kuisen.  Dus zaterdag begon ik de stoflaag die over ons HELE huis lag weg te nemen.  Echt, ik had dweils tekort om ons huis proper te krijgen.  Het was erover.  Ik heb nooit dweils tekort, zoveel poets ik namelijk niet.

Het waken bij meme neemt ook nu en dan een voormiddag in beslag.  Maar aan de andere kant, dan neem ik echt eens tijd om te lezen.  Zo las ik in één week “Zomerhuis met zwembad” uit van Herman Koch.  Een aanrader.  Ik ben nu eindelijk begonnen aan “Nachtfilm” van Marisha Pessl.  Ik heb nogal de neiging om de tips van mijn broer te volgen bij het spenderen van mijn boekenbonnen.  Tot nu toe had hij gelijk, het leest als een trein.  Alleen jammer dat het boek weer te zwaar is om langdurig in bed te lezen.  Daar moeten boekenmakers echt eens over gaan nadenken.  En neen, ik hou niet van schermlezen, dus geen kindle voor mij.

En wat valt de zon hier heerlijk binnen vandaag.