Page 5 of 6

Door-de-week-weetjes

Het is ongelofelijk maar Bardi: het lijstje dat ik vooropstelde om af te werken in mijn zwangerschapsverlof is al enorm gekrompen.  Of toch…er zijn al heel wat puntjes aangeraakt, de afwerking laat nog even op zich wachten.

* Boven zijn we goed op dreef om de kamers af te werken.  Ik vermoed dat de babykamer pas in tweede instantie klaar zal zijn, maar Ilja’s kamer krijgt echt al vorm.

wpid-20150215_0811432.jpg.jpeg

wpid-20150215_0811522.jpg.jpeg

 

 

 

 

 

 

 

Enduiren en sjambrangs schilderen: mijn werkje.  Behangpapier kiezen en de verbouwingsrommel opruimen kan ik ook nog.  Maar plafonds schilderen en van die dingen dat laat ik over aan de mannen.  Ik vermoed dat -eens de laminaat er zal liggen- we al veel meer een echt kamergevoel gaan krijgen.

* Kinderen doen alles op hun eigen tempo.  Soms helpt een handje of een Sint-Maarten, zoals bij het afschaffen van nachttuutjes of bij het nog steeds volharden in de middagdutjes die hij zo hard nodig heeft.  Maar het droog worden ’s nachts, ik had gedacht dat ik daar meer effort ging moeten in steken.  Nu blijkt hij uit zichzelf aan te geven dat hij daar klaar voor is.  Misschien is 3,5 jaar eerder lang om nog met een pamper te slapen (hij was overdag droog toen hij 2 jaar en 3 maand was), maar het gebrek aan een eigen kamer (het kind slaapt ocharme in onze voorplaats) op een ander verdiep als de onze, hield me tegen om hem te stimuleren om zonder pamper te slapen.  Wat als hij ’s nachts dringend moet plassen?  Ik zag mij al, slaapdronken met mijn dikke buik, de trap afstormen.  Ik had er nog geen werk van gemaakt om hem dat aan te leren.  Nu blijkt hij al een kleine week ’s morgens gewoon vanzelf droog te zijn.  Dan geraak ik misschien toch nog volledig uit de pampers alvorens er weer voor enkele jaren in te springen!

* Met de nobele en enigszins educatieve gedachte om ons kind de waarde van geld bij te brengen kochten we voor hem een spaarpotje genaamd “The Capitalist Pig”.

wpid-20150215_0822412.jpg.jpeg

Wekelijks krijgt hij een euro om erin te laten klingelen.  Soms laten we hem ook iets betalen in de winkel zodat hij beseft dat je niets voor niets krijgt.  Bij de teruggave van 40,05 euro in Boekenvoordeel gisteren riep hij gedecideerd tegen de winkeldame: “Ik ga dat in mijn spaarpot steken!”  We gingen er maar een kleine beetje in mee door hem de 0,05 cent te geven.  Maar het was goed geprobeerd uiteraard.

* De geboorteattenties en het geboortekaartje zijn ook in een eerst fase van ontwerp.  Ik tekende het kaartje van Ilja indertijd zelf, de grafische vormgever deed de rest.  Ook deze keer zal het niet anders zijn.  De vorige keer knutselde ik zelfs eigenhandig alle geboorteattenties.  Maar deze keer doe ik het iets rustiger aan, niet alleen omdat ik eigenlijk al binnen 9 weken zou moeten bevallen, ook omdat ik zelf besef dat geboorteattenties eigenlijk maar een bijkomend item zijn.  Wat doet een mens daarmee als hij thuiskomt?  In ons geval is het snoep of de boontjes die erin zitten al geroofd in de rit naar huis (“Eilaba!  Je moet ze niet allemaal alleen opeten hé, kom, delen!”) en de verpakking ervan wentelt nog even op een kast of ergens op de keukentafel tot ik het ergens in een doos steek.  Sorry als je je hierdoor geaffronteerd voelt, ik denk echter dat ik niet de enige ben die er zo mee omgaat.

* We pasten ons abonnement voor de krant aan en krijgen hierdoor binnenkort een gratis iPad.  In feite is dat te zot voor woorden.  Bij ons vorige krantenabonnement kregen we een gratis fiets naar keuze.  Wat ze allemaal niet rond je oren gooien.  Mijn smartphone kreeg ik voor een prijsje bij een verlenging van mijn huidig abonnement.  Ik zou voor zo’n dingen echter nooit de volle pot (600 euro voor de iPad…wuk?) betalen, maar als ze hem mij gratis aanbieden zeg ik geen neen!

 

And pain is playing jojo in my body, as i cough

 

Zalig, een zaterdagvoormiddag van een zaterdag waarop niets gepland staat.  Er draait geen wasmachine, geen afwasmachine, er is zelfs geen afwas.  Voorlopig althans.  Ik ben niet van plan om de hele voormiddag niets te doen.  Maar voor even kan het wel.  De mustiekat maakt zich klaar om naar de drumstore te gaan, zijn vader jaagde er zijn voorraad drumstokken door, iets wat ik maar moeilijk kan begrijpen, maar blijkbaar heb ik er geen verstand van.  “Toen ik vroeger ging optreden sneuvelden soms twee paar per show”.  Oei sorry.  Ondertussen wentelt de kleine halfnaakt in de zetel en probeert hij de teksten van dEUS na te zingen terwijl hij in feite de opdracht kreeg om zijn kleren aan te trekken.  Maar het is zo leuk, meezingen met “The Architect” (Zonde A te tect).  Ik spoor hem aan om voort te doen, maar ik jaag hem niet op zoals tijdens de schoolweek. Ook al ben ik toch de hele week thuis, ’t Is weekend voor ons allemaal. De voorbije week kon ik toch weinig van het thuisblijven genieten.  Op woensdagavond werd ik zo ziek als een hond.  Een kopvalling – verkoudheid en een wrede hoest zorgden ervoor dat ik amper iets kon verwezenlijken.  Alle energie ging namelijk naar een zo comfortabel mogelijk pose zoeken om te niezen, mijn lichaam vasthouden bij het hoesten en tegelijkertijd de daarmeegepaarde duizeligheid trachten te bestrijden door me vast te houden aan alles wat vasthoudbaar was.  Het doktersbezoek was nutteloos, ik mocht zelfs geen vicks dampen.  Oh ja.  Ik mocht Fysiomer spuiten in mijn neusholtes.  Zeewater zeg maar.  Oh boy, ja, het hielp, maar wat een kissakkerie zeg (lees: vieze dinges).  Na een helse nacht waarbij snot gewoon uit mijn neus bleef lopen -ook al snoot ik een volledige doos leeg- en een klein beetje koortsdromen was het ergste voorbij en kon ik me vrijdag toch alweer enigszins levend noemen.

wpid-20150206_0733572.jpg.jpeg

Gelukkig zijn er Herman Koch en Paolo Giordano om mij bezig te houden. 

Ondertussen zijn vader en zoon al onderweg “naar de trommelwinkel”, in de hoop dat ze straks niet thuiskomen met een kinderdrumstel begin ik straks rustig aan een wasje, een kooksel en bestrijd ik de kattewietjes (lees: stofpluizen) die hier onder de livingtafel wentelen.  Maar nog eventjes dEUS.

I skipped the part about love.

 

 

Cookies & chickens

Wist je dat:

* Ik blijkbaar over een heel arsenaal aan babykousjes beschik?  Ik niet meer.  Dat was compleet weg uit mijn geheugen.

wpid-img_20150130_143638.jpg

* Het maar 11 weken meer is tegen dat we hier een volledige metamorfose ondergaan in dit gezin?  Ik niet.  Ik tel de weken niet, zou ik beter eens beginnen doen, dan schrik ik niet zo dat het ineens zo dichtbij blijkt te komen.

wpid-20150129_1626002.jpg.jpeg

* Je dat helemaal letterlijk mag nemen als men je op een website waarschuwt voor het vroegtijdig verwijderen van cookies.  Een geboortelijst aanleggen bij een grote winkelketen kan je dit leren.  Zo maakte ik een geweldig mooie kladversie van de geboortelijst en werd ik alsnog gewaarschuwd voor het feit “indien u uw cookies op uw computer verwijdert zal ook uw kladversie verwijderd worden”.  Blijkt dat onze laptop dat allemaal netjes vanzelf doet, dat verwijderen van die cookies.  En daarmee gepaard ook mijn kladgeboortelijst.  Bummer!

wpid-20150201_1912192.jpg.jpeg

* Je zou denken, van een tweede kindje, dat zal een korte lijst zijn.  Niets is minder waar.  Ik blijk toch nog een aantal zaken nodig te hebben (of niet nodig te hebben maar graag te willen…)

* Je honingraatjes kan creëren op je gezicht door met een matrasbeschermer te slapen.  Je kunt ook wafeltjes op je kont creëren door als kind met je blote poep tegen zo’n ouderwetse gaschauffage te staan terwijl je je pyjamaatje aandoet.  Al zal ik hierover niet uitweiden aangezien het slachtoffer in kwestie meeleest…

wpid-20150201_1414052.jpg.jpeg

* Ik me ingeschreven heb voor de #boostyourpositivity-challenge van Danone.  Vanaf morgen kun je hier dus onder deze # een postje verwachten.  En indien u ook gaat naar de blogbrunch gepaard met dit evenement, dan kun je mij daar in levende lijve (en dat is momenteel heel wat) ontmoeten.  Tenzij ik alsnog out chicken en beslis dat ik niet graag ergens alleen naartoe ga waar ik in feite niemand echt ken…pok pok pok pok pok!

Stress?

De voorbije twee weken (of waren het er drie, ik ben de tel al kwijt ondertussen) hadden we weer enkele spannende gebeurtenissen.  Althans -in mijn ogen- je weet dat ik vlug content ben.

wpid-img_20150110_090600.jpg

Ik was zo blij als een klein kind dat ik er eindelijk toe geraakt was om een extra schilmesje te kopen.  Niet ééntje van Hema dat je na een jaar gerust aan je kind kan geven om er keukentje mee te spelen.  Een echt mes van “Het Molentje”.  Met een molen en al erop.  Had ik maar beter naar de uitleg op de verpakking gekeken, want toen het ding na één dag volledig roestig bleek te zijn kon ik met het ticketje niet terugkeren om te gaan klagen.  Er ging die dag 9,75 euro in de vuilnisbak…

wpid-20150113_2147152.jpg.jpeg

En dan trek je ’s avonds de besteklade van de afwasmachine op het werk open.  Ze werd gevuld door één van mijn bewoners met autisme.  Voor zo’n staaltje perfectie hebben wij veel minder geduld.

wpid-20150110_1516542.jpg.jpeg

Het is niet dat wij roekeloze chauffeurs zijn.  Wij laten gewoon soms dingen in de auto liggen “die dringend eens terug moeten naar de juiste eigenaars”.  Wat resulteert in “Mag ik dat eens aandoen mama?”

 

wpid-img_20150118_181509.jpg

Ik nam afscheid op het werk vorige maandag.  De laatste werkdag was mijn t-shirt toch een beetje nat van de traantjes van sommige bewoners.  Zelf hield ik het gelukkig droog.

wpid-20150125_0703432.jpg.jpegEr werd reeds een puntje van de to-do-lijst geschrapt.  Als je goed kijkt zou je zeggen “hmm, is die garage echt uitgemest?  Volgens mij kan daar nog steeds geen auto in”.  En ja, ik zou je gelijk geven, zonder boos te worden.  Maar!  Er kan wel degelijk een auto instaan, tenminste als we eerst onze oprit heraanleggen (toekomstplan 11265 van 32547 is dat) want ons huis staat hoog en onze garage is daarmee moeilijk inrijdbaar zonder dat de onderkant van de wagen over de “zulle” bokt.  Daarom plaatsten we onze fietsen gewoon losjes erin, voorlopig gaat de opbouw van de kinderkamers voor op de oprit.  Niettemin kan ik nu al heel blij zijn, als ik eens door de garage moet lopen, dat ik niet moet balanceren op een overschotje vloertegels, een zak versneden laminaat en een lading kartonnen dozen.  Ik hoef niet te klimmen over twee bakken bier en tegelijkertijd aan een fietsstuur te haperen.  Het is by far één van de beste opruimwerken ooit in ons huis geweest.

wpid-20150124_0808292.jpg.jpeg

En de communiekoorts blijkt te stijgen.  Het enige dat ik dacht bij het lezen van dit artikel is “Mo wuk eigenlijk?”.  Blijkbaar moeten communicantenmama’s/papa’s beginnen stressen als ze nog geen kleedje of kostuumpje hebben voor hun kind.  En ze moeten er on top nog veel geld voor overhebben want de richtprijs voor zo’n outfit gaat van 300 tot 700 euro als je het artikel mag geloven.  Mo wuk eigenlijk?  Ok, als je dat in een feestzaal wil vieren kan ik mij voorstellen dat je dat best vastlegt.  En als je inderdaad zo’n kleedje wil uit een winkel van feestkledij, dan moet je er blijkbaar vlug bij zijn.  Zelf zal het niet één van mijn zorgen zijn, ik ben zo geen fan van de kerk en dopen en het geloof.  En als ik al eens mijn zoon/zonen in een uniek kledingstuk wil steken dan laat ik dat wel maken door iemand die ik ken.  Met zoveel hobbynaaisters in de buurt en zoveel leuke stofjes in zoveel verschillende winkels!

Currently #kweeniehoeveelenbenteluiomtezoeken

Blij: met de vroegtijdige verjaardagscadeaus gekregen van mijn geliefden

wpid-dsc_1351.jpg

Opgelucht: over het feit dat we na een jaar peertjes eindelijk lampen hebben.  Mèt lampekappen en al hé.

wpid-dsc_1352.jpg wpid-dsc_1353.jpg

 wpid-dsc_1355.jpg   wpid-dsc_1352.jpg

Getroost: want dat jaar zonder lampekappen is nog kort, in ons vorige huis hebben we drie jaar gewoond en er zijn gewoonweg nooit lampekappen geweest!

Geïntrigeerd: de Ikea in Rijsel blijkt veel dichter dan ik dacht.  Een goeie zaak voor mijn leven in het algemeen. Ik hou namelijk van Ikea.  Ik ben stiekem verliefd op Ikea.  Ik ben ervan overtuigd dat de liefde wederzijds is, want Ikea blijft precies items uitvinden die me aanspreken.  Een slechte zaak voor mijn portemonnee echter.  Een zeer slechte zaak voor mijn portemonnee.

Boos: over de dood, die fucker blijft maar toeslaan hier in de buurt.

Tevreden: over het voorbije verlof.  Elke dag werd superleuk in gevuld, teveel om op te sommen.

Geupdate: met veel vrienden de laatste twee weken.  Want daar dient verlof voor.  Ik heb er dan nog een deel niet gezien ook…komt in orde hoor.

Verbaasd: over het feit dat onze zoon dagelijks tot 8u slaapt en ’s middags alweer doodmoe aan zijn middagdutje begint.

Verontrust: over hoe dat in het komende schooljaar zal evolueren.  Kan hij in het eerste kleuter nog steeds zoveel middagen naar huis komen om te slapen?

Bescheten: keihard zwaaien naar een bekende die te voet bij je wagen passeert, zien dat die keihard terugzwaait en dan bedenken dat het iemand anders is.  Of was hij het nu wel?  Hij leek mij wel te kennen, maar was hij het eigenlijk?  En waarom zwaaide hij dan keihard terug?  Of was hij achteraf ook aan het denken “wie was dat in feite?”  Frederick!  ’t Is tegen jou!

Benieuwd: naar het diner in Publiek Gent.  En of 32 worden pijn zal doen deze nacht.  Als je als Gentenaar een luide schreeuw hoort rond middernacht: het is gebeurd, mijn nieuwe jaar is aangebroken.

Besteld: het blogboek van Lilith.  Want als blogger kan ik zeker extra tips gebruiken om het hier iets aangenamer te maken.  Tips van lezers zijn ook altijd welkom hoor.  Ik ben nog zo koppig niet.

Just another expensive monday

Is het alweer maandag?

De voorbije week verging het vooral in kopen, betalen en geld overschrijven.

Op maandag:

wpid-dsc_1101.jpg

Nieuwe schoenen en sandalen voor mijn zoon.  Hij noemt het steevast “sandalenschoenen”, ik noem het “de kostelijke affairen”.

Op dinsdag:

wpid-img_20140513_122047.jpg

Kocht ik iets dat zo on-mij is.  Iets wit!  Met gaten! Mijn vriendin stelde al voor om er niets onder te dragen, ik denk dat ik die raad in de wind zal slaan.  Een gekleurd topje is in feite de bedoeling.  Dat is, als ik er tenminste nog niets op gemorst heb alvorens ik een topje in mijn kast vind. (ter info: ik kocht het in mid-season-sales aan de helft van de prijs, kwestie dat de kostprijs van de schoenen van mijn zoon nog niet helemaal verteerd was).

Op zaterdag:

wpid-img_20140519_141721.jpg

Werd er EINDELIJK voorzien in een nieuw terras.  Ik bedoel: er werd eindelijk een terras voorzien.  Voordien hadden we dit:

IMG_6346

Ik kan u verzekeren, zo’n rommel, dat geraak je beu.  Het is een droom om nu op ons terras te wandelen, er gezellig iets te lezen ’s avonds, een beetje zoals in een reclamefilmpje voor ontstressen.  En ik vind ook dat ik er zelf zoveel beter uitzie terwijl ik op zo’n terras flaneer, in plaats van te balanceren op een berg keien met mijn laarzen aan.  Alleen jammer dat we nog op een berg aarde, hout, tuinbrol moeten kijken en dat er geen cent meer over is voor zo’n geweldige tuinset in teak.  Maar ik ben blij, heel blij met wat we wel al hebben.

Vandaag:

wpid-dsc_1106.jpg

Vond ik het precies snoezig hoe de kleine tandenborstel van de zoon over het glas kwam piepen, zoals hij altijd overal komt piepen met zijn grote ogen.

wpid-img_20140519_111007.jpg

En ik kwam erachter dat mijn meme lak heeft aan een gft-bak.  Dat dient om hortensia’s in te kweken. (en niet om peuken in te gooien, foei, ze zou het moeten zien!)

Op naar een -hopelijk- minder kostelijke week, al mag die wel evenveel voldoening bieden als de voorbije!

Lazy Easter Blogging

Ik las bij Kristien het volgende vragenlijstje en aangezien ik van nature lui ben komt mij dat ferm goed uit.   Een tasje koffie en een paasei erbij, here we go:

1. Laat je de deuren van je kledingkast open of doe je die netjes dicht?

Ik heb geen kleerkast, het is eerder een onafgewerkte dressing en alles ligt open en bloot, wat uiteraard supergemakkelijk is want er is voldoende ruimte voor alles en meer dan voldoende overzicht.  Ik laat wel alle andere deuren open, mijn lief wordt er horendol van.  Als ik kook staat zowat elke keukenkast open en als ik in huis aan het trappelen ben kan ik door elk deurgat zonder telkens een klink te moeten gebruiken.  Ik noem dat efficiënt werken.

2. Neem je shampoo en andere spullen mee van de hotelkamer?

Neen, maar balpennen en notitieblokjes moeten er dikwijls aan geloven.  Om de één of andere reden heb ik altijd een balpen tekort en altijd notitieblaadjes nodig.  Ik wijt het aan mijn afkeer voor apps die zo’n dingen zouden moeten vervangen.

3. Slaap je met je dekbed ingestopt of hangt deze los?

Alles los man, alles los!

4. Heb je ooit een verkeersbord gestolen?
Nee. Maar wel eens kerstballen uit een kerstboom die dichtbij mijn kot stond.  Ze hangen nog steeds ieder jaar in mijn boom.

5. Gebruik je graag post its?  
Post its zijn toch gewoon de max?  Wie heeft er nu ooit iets tegen post its?

6. Spaar je Airmiles en zo ja, heb je ze ooit wel eens gebruikt? 
Ik weet niet hoe zoiets werkt, dus neen en neen.

7. Word je liever aangevallen door een beer of door een zwerm bijen? 
Een beer.  Echt, direct, kom maar af.  I’ve got it covered!

8. Heb je sproeten?  
Neen, maar wel rimpels.

9. Lach je als je door hebt dat iemand een foto van je maakt?
Ik moet mijn bitchy resting face in eer houden.

10. Waar kan je je kapot aan ergeren bij anderen?
Max uit mijn popup restaurant Antwerpen, zo’n attitude, die krijgt mij zo tegen het plafond van ergernis.

11. Tel je je stappen weleens als je aan het lopen bent? 

En jij?

12. Heb je wel eens in de stuiken geplast? 
Neen, ik denk het toch niet.


13. Ook wel eens gepoept dan? 
Ook niet neen.


14. Dans je wel eens zonder muziek? 
Ja hoor, maar je hoeft niet te komen kijken


15. Kauw je op je pen? 
Neen maar als het een bic is dan klik ik erop los.

16. Met hoeveel mensen ben je naar bed geweest deze week?
148…of misschien ook niet.

17. Heb je een één- of tweepersoonsbed? 
Tweepersoons. En het is nog te klein


18. Wat is je favoriete nummer van deze week? 
Rather be van Clean Bandit (zie mijn vorig log) 

19. Vind je het kunnen als mannen roze dragen? 
Ik heb daar niets op tegen, maar dat wil daarom niet zeggen dat het aan iets gelijkt.  Laat ons zeggen dat er heel weinig mannen zijn die daarmee wegkomen.

20. Kijk je vaak naar tekenfilms?
Buurman Buurman, Little People, De Gruffalo, Tom en Jerry, Liegebeest.  Ja dus, samen met de zoon in het half uurtje voor hij gaat slapen.

21. Wat is de slechtste film die je ooit gezien hebt? 

Geen idee

22. Waar zou je waardevolle bezittingen verstoppen als je ze zou hebben? 

Ik zou het alleszins niet op mijn blog zwieren waar ik ze zou verstoppen!


23. Wat drink je bij het avondeten?  
Water, cola zero.  Als het boterhammen zijn: warme of koude chocomelk.  Ik ben nog steeds een beetje kinds.

24. Welke saus eet je bij je kipnuggets? 
Ik eet dat nooit.  Euh…ketchup!?

25. Wat is je favoriete eten? 
Spaghetti, geen uitzondering!

26.  Welke films kan je eindeloos blijven kijken? 
Pulp Fiction (“Does Marsellus Wallace look like a bitch to you?!”)

27. Wie heb je als laatst gekust? 
Mijn zoon.  Kusjes, shnuggles en gekuddle.  We moeten ervan profiteren nu hij daar nog niet beschaamd voor is.

28. Heb je bij de padvinders gezeten toen je klein was? 
Haha, de padvinders, gaan die ooit op paddenzoektocht eigenlijk?  Neen, wel in de jeugdbeweging van mijn 6 jaar tot mijn 22e.

29. Zou je ooit naakt poseren in een blad? 
Neegt, echt niet.  Niemand staat te wachten op een foto van een gewone vrouw die ooit een kind heeft gebaard.  De normale dingen, dat is niet interessant. 

30. Wanneer heb je voor het laatst een brief met de hand geschreven? 
In januari, aan mijn nichtje in naam van mijn zoon weliswaar.

31. Weet je hoe je het oliepeil van je auto moet controleren? 
Ik zou ergens een stok in steken in een gat en kijken hoeveel olie eraanhangt….maar of er dan nog genoeg zou inzitten, dat zou ik niet kunnen beantwoorden.  Dus neen, maar als het rood lichtje brandt dan is het te laat.

32. Ooit een verkeersboete gehad voor overtreding van de maximum snelheid? 
Jawel, ééntje, en het was er meteen een goeike….Om mijzelf te straffen heb ik vijf sjakosjen waarop ik begoest was laten hangen in de winkel.

33. Ooit zonder benzine gestaan? 
Niet met mijn eigen auto neen.  Ik schiet al helemaal in paniek als het lichtje begint te knipperen, visioenen van auto’s duwen en met bidons naft rondlopen komen dan instant in mijn hoofd op en ik tel dan al inwendig de kilometers naar de eerste benzinepomp.

34. Wat eet je het liefste op brood? 
Kaas, en als het gepermitteerd is, een stukje Chaumes.  Jammergenoeg voel ik me al schuldig als ik na het snijden mijn handen moet gaan wassen omdat die zo danig plakken van de vettigheid van die heerlijke kaas.  Kaas, de wereld zou moeten bestaan uit kaas. 


35. Wat eet je het liefst als ontbijt? 
Hotelontbijt.  Met geroerde eitjes, geroosterd brood, spek en allerlei vetzakkerij.  Alleen jammer dat je dan altijd je tas koffie onder zo’n machine moet gaan zetten en wachten tot het ding gedaan heeft met vullen.  Ik sta altijd lichtjes te panikeren dat het zal overlopen en ik daar mijn handen zal verbranden terwijl ik krampachtig van tas tracht te wisselen.

36. Hoe laat ga je meestal naar bed? 
Meestal rond 22u, als dat er teveel vanafwijkt ben ik te moe de dag erna.  Geconditioneerd?  Moi?

37. Ben je lui? 
Het feit alleen al dat ik hier zo’n vragenlijst opzwier zegt genoeg toch?  Ik ben van nature lui maar ik kan mezelf wel motiveren om enigszins in actie te schieten als dat echt nodig is.  (Onthou vooral: als het echt nodig is).

38. Wat was je favoriete outfit tijdens verkleedpartijtjes toen je klein was?
Verkleedpartijtjes deden wij nooit echt maar we speelden wel van keukentje en schooltje.  En radiopresentatriesken.
 
39. Wat is je sterrenbeeld volgens de Chinese horoscoop? 
Hond: Trouw, loyaal, open, eerlijk, ijverig, direct, opmerkzaam, zorgzaam, verdraagzaam en de kampioen van het goede doel, maar ook cynisch en pessimistisch.  Ik ga niet zeggen dat Wikipedia volledig ongelijk heeft.  Surtout niet als hij zo positief is.


40. Hoeveel talen spreek je? 
Nederlands, West-Vlaams, Engels, een beetje Frans, enig brokkelDuits.


41. Heb je een abonnement op een krant of tijdschrift? 
Ja, op Het Nieuwsblad, al zie ik nooit veel de effectieve krant aangezien mijn echtgenoot hem steeds uit de brievenbus plukt om op de trein te lezen.  Ik krijg ook Het Bondgenootje van De Gezinsbond, De KVLV-krant, voor Vrouwen Met Vaart, het tijdschrift van de VAB, Weliswaar.  Mijn papierbak ligt dus maandelijks goed vol.  En de verkiezingsflyers zijn ook nog op komst.  Olei!

42. Speelde je vroeger liever met poppen of met autootjes? 
Met My Little Pony’s, G I Joe’s en Play Mobile, poppen dus.

43. Ben je eigenwijs?
Volgens mijn echtgenoot kan ik moeilijk mijn ongelijk toegeven.  Ik heb dan ook nooit ongelijk.  Net als Wikipedia, hihi

44. Dr. Phil of Oprah? 
Je bedoelt: Jambers of Goedele?

45. Heb je ooit een soap serie gevolgd? 
Jaja, ik was heel lang een grote Thuis-fan.  Nu volg ik het sinds vorig jaar niet meer.  Waarom?  Ik weet het eigenlijk niet, ineens waren we niet meer mee en dan keken we weer een tijdje niet meer en dan waren we nog minder mee en hup, nu kijken we helemaal niet meer.

46. Heb je hoogtevrees? 

Het is niet zo dat ik geen schrik heb op hoge hoogte, maar ik durf vb wel op de Dalton Terror of andere hoge toestanden.  Dus van een echte hoogtevrees kunnen we niet spreken denk ik.

47. Zing je in je auto? 
Ja vaneigens.  Iedereen toch?

48. Dans je onder de douche? 
Met mijn onhandigheid is dat niet aangeraden.

49. Dans je in je auto? 
Een occasionele dansmove kan er inderdaad wel eens bij te pas komen.

50. Heb je ooit een pistool gebruikt? 
Gebruikt niet, maar wel al bepoteld en er mee gericht.

 

Zaligen hoogdag hé!

 

Currently (deel twee, want wordpress wil blijkbaar niet mee)

Ik ben blij met:

IMG_5933

Reeds drie kopjes open.  En nog meer doldwaze orchideepret op til aan de rest van de takken te zien!

IMG_5937

De zon, die de neiging heeft om hier geweldig volle bak binnen te vallen en zo mijn chauffage afzet.

IMG_5949

De vleermuispantoffels van mijn zoon en de het feit dat ze lang meegaan, niettegenstaande dat er bloed uit hun oogjes loopt.

IMG_5942

Mijn nieuw parfum.  Vanaf nu ruik ik naar gerookte rozen.

IMG_5950

Het recept van mijn meme’s pistolets.  Binnenkort eens uittesten op het werk met de bewoners.

IMG_5921

De Sesamstraatschilderijen die ik kocht tijdens mijn zwangerschapsverlof drie jaar geleden.  Ze blijven fantastisch, niet moeilijk, Bert en Ernie never go out of style!

Currently

Ik verwonder me over:

IMG_5915

Het feit dat ik nog steeds niet kan inschatten hoeveel aardappelen ik nu juist moet schillen.  Ik besef altijd maar dat het er teveel zijn als ik ze zie liggen in de kom water.  Oordeel zelf: dit is voor twee personen…

IMG_5912

De kostprijs van een eierkarton.  Volgens mijn werkgever kost dat 0,30 cent per doosje.  Daarop haalde ik ze vliegensvlug terug uit de papierbak om ze morgen mee te geven voor het hoeveproject op het werk.

IMG_5923

Het aantal groene briefjes dat ik de laatste weken verzamelde.  Dokter, osteopaat, tandarts, ze verdienden mooi geld aan ons, gelukkig is er de cm waar ik iemand eens aan het werk zal zetten.

IMG_5947

Mijn weegschaal.  Er blijkt een poot afgebroken.  Zou die nu nog accuraat wegen?  Of zoek ik gewoon naar een uitvlucht om die extra kilo te vergoelijken?

Op de planning (dichtbij of veraf, nog niemand die het weet):

IMG_5925

De vloer afdekken om boven eindelijk eens aan de “chambrangs” te beginnen.  Schuren, primer en twee lagen dolfijngrijs.  Dolfijn!

IMG_5929

Mijn bongobon verloopt eind maart.  Wie gaat mee?

School is cool

De week zoeft alweer in een rushtempo aan mij voorbij.  Voor sommige mensen zal dit een beetje koekoek klinken en voor anderen die -net als ik- in de sociale sector werken heel bekend: ik moet soms nadenken over welke dag we nu juist zijn.  Vooral als ik nachtdienst of onderbroken uren heb gedaan komt dat veel voor.

Op maandag:

Ging ik werken, onderbroken: een ochtenddienst en een avonddienst.  De avonddienst deed ik met de fiets.  Ik moet zeggen: het is zo’n vreemd gevoel als de stoom bijna uit je kop komt omdat je te warm hebt en je billen tegelijkertijd aan het vervriezen zijn.  Over de middag kreeg ik een geweldige bestelling geleverd:

dyson

Echt, Queen schalt direct door uw oren als je zoiets in je handen hebt “I don’t want to live a-looo-hoonnnneeee”

Op dinsdag:

Was ik alweer thuis.  Met de kerstversiering en de triestige boom uit het vorige postje.  En het bezoekje met de verse soep aan mijn meme.  Ons meme is niet meer zo quick als in het begin van het jaar, de 96 jaren beginnen door te wegen en we moeten er ons bij neerleggen dat alles wat we nu nog ervaren met meme surplus is.  Hoe jammer ik het ook vind om zoiets te moeten schrijven.

’s Avonds volgde ik een kookles.  Die zin alleen al is zo danig surreëel, ik  wijt het aan mijn afscheid van facebook, de nood om mij onder de mensen te mengen is precies groter nu.  Een kookles is nu eigenlijk echt niets voor mij.  Alleen al om de volgende redenen:

– “ge kunt dat ook klaarmaken in uw blender”

Mijn blender staat op de zolder.  Ik vind voorlopig alleen de gietkan terug, de rest blijkt spoorloos (maar ik hèb wel een blender!)

– “uw coquilles mag je niet te lang aanbakken, je weet dat hé”

no comment, behalve tegen mijn buurvrouw die ook echt mijn buurvrouw is “zijn dat dan die Sint-Jakobsnoten die op dat blad staan?” Ik wed dat ze me nog steeds aan het uitlachen is.

– “voor dat dessertje kun je restjes van een cake gebruiken”

Een restje van een cake?  Kan dat in één zin voorkomen?

– “19u30 als startuur van de les is toch echt wel vroeg hoor, tegen dat ik mijn menage heb gedaan”

Om 18u30 lag Pieter op de grond met een deken over zich te doen alsof hij sliep omdat we onnozel aan het doen waren met de klein.

op woensdag:

Was het een werkdag.  Ik had om 17u gedaan zoals de meeste medemensen blijkbaar want ik moest nog naar de SPAR om broodbeleg.  Daar leek een bom ontploft.  De parking explodeerde en met de smukregen en de donkerte was het uitkijken om geen brokken te maken.  Om 17h gedaan hebben is eerder een uitzondering dan een regel waardoor ik het niet gewend ben om op zo’n tijdstip in een winkel te komen.  Ik vermoed dat het dan altijd zo druk is of anders hebben al die mensen echt hun best gedaan om mij te verwonderen.

op donderdag:

Mag ik straks naar de dokter met een groen snotterend, koortsig en diep hoestend kind.  Deze avond krijgt hij nog de schooltest bij Kind en Gezin.  Ik wed dat hij peuterpuberig “neen” zegt tegen alles wat ze hem opdragen.  Soit, naar school gaat hij toch hoor, hij is er volgens mij echt klaar voor.  De mama volgt. . .op het gemak. . .