Shout your heart out

Pyjama’s wassen – body’s uitwassen – neurofen toedienen – naar de dokter gaan – koorts meten – perdolan toedienen – pamper verversen – melk geven aan Ilja – uitgekotste melk opkuisen – antibiotica toedienen – pamper verversen – koorts meten – 39 graden zien verschijnen – ongerust zijn – pampers die de inhoud niet aankunnen – pyjama’s wassen – pyjama’s drogen – fruitpap geven – uitgekotste fruitpap opkuisen – matrasje uitwassen – lakentjes in de wasmachine stoppen – slaapzakjes wassen – pyjama’s wassen – neurofen – perdolan – clamoxyl – diarreepampers verwijderen – de ondergekotste vloer opkuisen – de zetels afwrijven – melk geven – melk over je krijgen – badjes geven – naar de dokter gaan – koorts nemen – 39,5 zien verschijnen – geen verbetering zien – ondergekotste winnie the pooh trachten te redden – ongerust zijn – medicatiespuug opkuisen – “aardig” in de buik worden – ongemakkelijk zijn – een pipetje trachten in zijn mondje te rammen – alles terug eruit zien vliegen – kots kuisen –zelf overgeven – een welgezind kereltje zien als hij alles kwijt is – hem zien vermageren –pyjama’s wisselen –  bellen naar de dokter van wacht –  ook pieter ongemakkelijk zien worden – horen over “naar de kliniek brengen” – om 21u voor het eerst het huis uitgaan voor zijn onderzoek – horen over een maag/darmstelselontsteking – rondrijden naar apotheek van wacht – koorts – motiliumsiroop toedienen – flesje geven – blij zijn dat het erin blijft-….met andere woorden: het was echt een zalig weekendje hier bij ons thuis…

“Prachtig valentijnsgeschenk, verras uw geliefde!” Say what? De cadeautjestocht van het eindejaar is nog niet goed verteerd of we moeten alweer op zoek naar een geschenk. De commerce moet draaien, het geld moet rollen! Ik heb de cadeautjesgeverij zoveel mogelijk trachten te beperken het voorbije jaar. Pïeter en ik geven sowieso nooit cadeautjes aan elkaar, het laatste wat ik van hem kreeg was mijn verlovingsring en als ik daarbij stilsta blijkt dit ondertussen al 3 jaar geleden…ah neen, voor onze verjaardag kopen we iets voor elkaar. Al kan ik niet meteen voor de geest halen wat ik vorig jaar heb gekregen (sorry schat)…(een baby zal gegarandeerd zijn antwoord zijn! Haha!). Ok inderdaad, we zijn rond die periode voor de eerste keer zonder Ilja gaan eten in een lekker restaurantje in Ieper en op stap geweest,…hij kreeg een verrassingsetentje met vrienden op zijn verjaardag…ook niet echt een echt cadeau maar wel een leuke avond….ohja juuste, ik heb ook een verrassingsetentje gekregen met heerlijke kaasplank van Terra Vinea…verdikke zeg er zitten gaten in mijn geheugen….jongens toch

“Als je die trui losjes open laat hangen dan zie je er slanker uit”.  Gewaagd van de verkoopster om zoiets te zeggen, maar niet tegen mij.   Ik hou ervan als verkoopsters hun mening geven.  Een winkel waar men durft zeggen “dat staat u absoluut niet”, daar ga ik terug.  Zoals Steps in Roeselare.  Ik mag er niet teveel rondkijken, er hangen altijd wel meerdere stukken die ik mooi vind.  Het soldenshoppen verliep gemoedelijk, maar gaan winkelen als het buiten “code oranje” is voor de storm bleek ook wel een goed plan om wachtrijen aan kassa’s en pashokjes te vermijden.  In een mum van tijd en zonder aanschuiven had ik alles wat ik wou.   En ja, ook de etiketjes van mijn aankopen hadden code oranje!  Er was zelfs nog tijd over voor een warme choco in de coolste boekhandel van Roeselare en omstreken (waar ook toffe verkopers werken trouwens :-)).  Nu nog een paar mooie botten…

Mijn autootje….13 jaar in 2012 en nog steeds hetzelfde vlijtige bakje als 8 jaar geleden toen ik het kocht.  Ondertussen zijn de aanvankelijke 12000 kilometers verdraaid naar 135000 en het blijft een tof wagentje.  Er is maar één ding hatelijk aan mijn voiture….het is een stort!  Ik weet dat dit enkel aan mezelf ligt, maar mijn wagen uitmesten is echt een voornemen voor 2012.  Ben ik iets kwijt?  Eerst een keer in mijn auto checken!  Er zit daar nog een UNO-spel in van toen ik nog in de jeugdbeweging zat, er liggen kleren vernukkeld in het rond, papiertjes, cd’s zonder doosje, doosjes zonder cd’s,  parkeerticketjes,…’t is vreselijk.  Soms zou ik het ding gewoon gelijk een matchbox ondersteboven willen zetten met de deuren open in de hoop dat alles eruit vliegt.  Ik vrees echter dat ik er niet onderuit kan om een plastic zak te nemen en de hele boel zelf te arrangeren….het enige wat ik nog echt mis aan mijn Yariske is een sticker “My Toyota Is Fantastic”…de max!

Op kerstdag won ik 10 euro met een kraslot dat we van onze ma kregen. De verleiding om weer nieuwe kraslotjes te kopen was groot toen ik het ging omwisselen bij den Jimmy maar ik heb het niet gedaan! Het is opgegaan aan charcuterie. Daarvan weet je tenminste zeker dat je  iets in je handen hebt!   Maar toch…wat zou je doen moest je zo’n groot bedrag winnen? Zwijgen, vooral zwijgen denk ik. En een huis bouwen, helemaal naar mijn goesting in samenwerking met een interieurarchitect…waarbij ik gewoon op een kladblaadje dingetjes mag uittekenen en hij of zij die volledig mag uitwerken…. Vroeger zei ik steevast “minderen van werken”, maar nu ik maar 4/5e werk zou ik al zeker niet meer minderen, ik moet nu al zo weinig gaan! En kleren kopen zonder naar de prijs te kijken. Zo een paar keer per jaar een paar mooie stukken…en handtassen…

toch wel leuk zo dromen….misschien straks toch eens meespelen op de lotto.

“Brechtje het nieuwsgierige spechtje” wordt gegijzeld door Marbel.  Zo gaat dat hier niet vooruit gaan hé!  Ik had haar al een rol beloofd in het verhaal en nu doet ze niets liever dan poseren.  Alsof ik niet weet hoe ze eruit ziet! 🙂

Zalig!  Dat uurtje tussen 7 en 8 ’s morgens op een vrije dag.  Als iedereen nog slaapt thuis…tasje koffie, op het gemak wakker worden.  Ook Marbel de poes weet wel wanneer het shnuggletime is voor haar…Gisteren kreeg Brechtje voor het eerst vorm.  Kleine schetsjes weliswaar, een beetje foefelen.

Vandaag is het even bekomen van  kerstavond en kerstdag.  Die twee dagen zullen mijn speklaagje wel geen goed gedaan hebben.  Gelukkig heb ik de voorbije weken een beetje op mijn voeding gelet, dit werd gisteren en eergisteren volledig teniet gedaan door al dat gesmoefel.  Het ligt aan de Aldi.  Ik ging op kerstavond rond 16u een schotel afhalen.  Ik groette mijn vent salut met de boodschap “ik ga de hel van de Aldi trotseren, I’ll see you back” toen ik daar echter toekwam was de Aldi totaal zen.  Het was er rustiger dan een standaard woensdagvoormiddag.  En er was nog vanalles te scoren!  Iedereen was de hel al gepasseerd blijkbaar.  Dat resulteerde in “meer tijd hebben om naar de hapjes te kijken” tot “in minder tijd door de kassa passeren” en dus “meer in de oven/de maag steken” Gelukkig is er koffie, die kalmeert alles vandaag…

Kwaad…en ook een beetje beschaamd. Zo voelde ik mij daarnet. Door ellenlang thuis te zijn ben ik kind aan huis in de bibliotheek van Ieper. Zalig om daar rond te tjoolen. Op het gemak boeken kiezen, tijd nemen om ook effectief de achterkant van het boek te lezen en niet enkel te “judge-en by the cover”. Maar ook de dvd-series die ik al verorberd heb zijn niet te schatten. Ik denk dat we elk seizoen van 1 tot 6 van Grey’s Anatomy geleend hebben, nu ben ik verslingerd aan Cold Feet en volgens de computer hebben ze ook Modern Family uitgeleend aan iemand: hopelijk ben ik de volgende! Maar december was druk, veranderen van werk, een baby met meer regelmatige slaapuurtjes, lange dagen werken etc etc, dus mijn seizoen Leverage en enkele boeken waren een beetje laattijdig ingediend…en nu komt het kwade gedeelte: 13,50 euro boete astublieft! ZUUR!! En dan komt er een beetje schaamte…ik ben niet lief geweest voor de bibliotheek…veel te lang gewacht en het online verlengen is eigelijk echt geen moeite…sorry bib…misschien gebeurt het nog, maar ik ga het proberen te vermijden…gelieve mij niet meer te bestempelen als “geblokkeerde lener”…ik kan er moeilijk mee om…

Deze wil je toch enkel en alleen om “I want to break free” bij te zingen?

En omdat hij er megacool uitziet natuurlijk!

“Super, we maken vandaag verse aardappelkroketjes” zei mijn favoriete tv-kok vrolijk.  Alright dachten we, dat ziet er goed uit.  Zijn kroketjes kwamen heel grappig tevoorschijn uit de krokettenmachine en toen waren we verkocht.  Wij doen dat deze week ook!  “Machtig, mijn ma heeft zo’n krokettenmachine, machtig! Ze gebruikt het niet meer” zei ik nog al grappend tegen mijn wederhelft.  “Ma koopt haar kroketten in plaats van er tijd in te steken om ze zelf te maken”.  En dan was het moment suprème aangebroken van het draaien van de kroketten.  De aardappelworsten waren inderdaad supergrappig.  Minder leuk was het om er effectief kroketjes van te maken.  De aardappelpuree bleek veel te smeuïg waardoor we de volgende stappen “rol de kroketjes in de bloem” helemaal niet konden uitvoeren.    En nu Jeroen?  Tegen de zin van Jeroen Meus moest ik ze toch een nachtje in de frigo bewaren.  Wat hij echter niet vermeldde bij zijn supergemakkelijk gerechtje is het onding van een machine uitwassen.  Aardappelen: dat koekt dus overal in hé!  Het duurde langer om de krokettenmachine uit te wassen dan het maken van de kroketten.  Uiteindelijk, na lang zoeken en zuchten is het toch gelukt om kroketten te maken.  En eerlijk gezegd…zoveel beter dan de diepvriesexemplaren die we noodgedwongen moesten eten de dag ervoor waren ze niet….