door Tijdens de eerste boostyourpositivity-campagne werd er al gevraagd hoe we alles laten bollen en toen schreef ik dit als antwoord. Ondertussen zijn we bijna een jaar verder en is dat befaamde tweede kindje al bijna 9 maanden bij ons. En hoe bolt (of rolt) het nu nog? Vierkantig? Laat ons zeggen: ovaal. Het rolt niet zoals het vroeger deed maar ik vind het nog niet zo dramatisch. De dagen gaan wel open en toe, dat kun je echt wel zeggen. Maar ik deed enkele belangrijke aanpassingen waardoor het haalbaar blijft:
- Ik neem een voorsprong op de kinderen.
- Minder geld: Ik koos voor poetshulp. Twee keer per maand komt mijn Slavische poetsvrouw in stilte heel mijn huis kuisen. Dat kost mij geld. Maar ik krijg er veel voor in de plaats, dus ik vind dat goed besteed. Ik werk 4/5e. Als ik fulltime zou werken zou mij dat waarschijnlijk 250 tot 300 euro meer opbrengen (of misschien zelfs meer, ik weet het eigenlijk niet exact). Maar ik zou ook (met mijn uurschema’s) mijn kinderen minder zien en die 300 euro mogen verdelen over mijn beide kinderopvangen. Mijn pensioen, daar denk ik niet aan. Dat is misschien niet slim, ik weet dat. Maar misschien ben ik dan al dood, dat kan ook *insert dramatisch muziekje*.
- Minder materiaal: Ik doe niet aan hippe dingen. Hippe dingen kosten tijd en geld. De nieuwste boeken lees ik één of twee jaar na datum, ik leen ze in de bib (of ik vraag ze voor mijn kerst) Kleren koop ik in de solden. Ook die zijn tegen dan niet meer hip. Als ik echt iets nodig heb dan koop ik het wel tussenin, alleen als ik het echt nodig heb. Voor de kindjes krijg ik heel vaak kledij van andere mensen -waarvoor dank-. Er is niets aan die kleren als ik ze krijg, er is niets aan die kleren als ik ze doorgeef van mijn oudste naar jongste zoon. Again: als ik iets nodig heb, dan koop ik het wel. Als Ilja in één week tijd drie keer thuis komt met een gat in zijn broek (drie verschillende broeken welteverstaan), dan ga ik om nieuwe broeken, punt. Ik shop weinig online. Online shoppen doet mij veel te veel spenderen, vooral dingen die ik eigenlijk niet nodig heb.
- Minder vrije tijd. Ik probeer (zeg wel: probeer) om de dingen meer direct te doen. Had ik dat gelezen in “Getting things done”? Ik weet het niet meer, het boek was al oud toen ik het las en ik heb het nooit uitgelezen omdat ik het niet zo leuk vond. Maar alles wat ik in 5 minuten kan verwezenlijken doe ik zo goed als meteen. De vaatwas legen om 22u terwijl ik eigenlijk aan het smachten ben naar mijn kopkussen, toch maar even vlug doen. Zo krijg ik de volgende dag geen aanrecht vol vuile koffietassen. De was ophangen om 7u ’s morgens, vlug even doen, dan kan ik dat misschien de volgende dag al in de kasten leggen. Maar hey, soms staat mijn was een hele week droog naar mij te gapen. Dat gebeurt ook. En dan gaap ik terug. Even droog.
3. Ik maak het mezelf gemakkelijk
- Samen met de poetshulp werd ook Collect And Go weer ingevoerd. Ok, dat is online shoppen, maar ik maak een boodschappenlijstje en volg dat gewoon terwijl ik de bestelling doe. De kostprijs van het klaarzetten (5,50 euro) heb ik er voor over. Heel vaak heb ik ook ergens een bon gevonden die die kost wegneemt. Of ik bestel ineens het dubbel aantal cola zero-blikjes dan ik normaal doe “omdat je dan geen servicekost betaalt”, ik weet dat dat extra kosten en marketingtrucs zijn: jazeker, maar die blikken drinken we sowieso, als het niet deze maand is, dan wel de volgende maand. (en voor iemand zegt: blikjes kosten veel meer dan grote flessen. In ons geval niet, grote flessen gieten we na een halve fles leeg omdat er geen gas meer op zit)
- Het weekmenu werd ingevoerd (oeh, ik ben toch een beetje hip!). Ik probeer één keer per week te winkelen om alle ingrediënten voor één week (of vijf dagen, afhankelijk van mijn uurrooster) te voorzien. Vreemd genoeg spendeer ik sindsdien veel minder geld. Die kleine, tussentijdse boodschappen zijn de dooddoeners voor het budget.
4. Ik stel nog steeds geen verwachtingen of eisen, niet naar mezelf, niet naar anderen rond mij.
Ik weet wat ik aankan en wat niet. Voor de komende periode heb ik mezelf voorgenomen om niet meer van Dinner Party te doen. Vroeger was ik de eerste om te zeggen “kom gerust bij ons eten, ik maak wel iets klaar”. Het gebeurt nog, maar ik zeg er meteen bij “het zal een simpele spaghetti zijn” of ik hou het op verse pistolets met beleg. Soms nodig ik mensen uit voor koffie met taart. Het samenzijn is voor mij nog steeds het belangrijkste. Dinner Party betekent twee dagen op rij: tussen babydutjes door gaan winkelen, menu’s ontleden, tafels opslaan, zien dat je geen tafellakens meer hebt, nog eens gaan winkelen voor de dingen die je vergeten bent, enigszins het huis toonbaar proberen te krijgen, kortom: allemaal dingen waar ik weinig tijd voor heb. Ik noem dat: prioriteiten stellen. Als ik uitgenodigd ben door andere mensen dan verwacht ik ook geen tralala.
5. Het huishouden is een neverevendingstory. Ik leg mij daar zo goed als mogelijk bij neer.
Natuurlijk vloek ik ook wel eens als ik na het eten mijn keuken bezie. Of als ik de dag nadat de poetshulp is gekomen alweer een vol vuilblik kruimels in de vuilnisbak gooi. Ik murmel wel eens als ik kleren in de wasmand gooi en die gewoon terug op de grond vallen omdat er geen plaats meer in is. Als ik hoopjes strijk van de ene naar de andere kant leg godver ik ook. In tegenstelling tot wat sommigen denken ben ik niet altijd zen en chill en relax. Maar soms laat ik de boel de boel en doe ik alleen wat het dringendste is. Het komt wel in orde.
6. Slaap is van groot belang. Slaap is de sleutel tot een goeie dag.
Ik probeer op tijd te gaan slapen. Het helpt dat ik (of wij) weinig tot niet moet(en) opstaan voor de kinderen (auch, jinxed it!). Meestal val ik in slaap in de zetel. Ja, soms is dat al om 21u. Dat is niet zo fijn, maar de televisie heeft echt dat effect op mij, ik val weinig tot niet in slaap achter mijn laptop of met mijn boek in mijn hand.
7. Als er weinig tijd is kies ik niet tussen leuk en leuker. Ik ga voor leuker.
Zo vind ik het heel leuk om blogs te lezen en te reageren. Het geeft me vaak inspiratie om zelf iets te schrijven. Voor dit postje haalde ik de inspiratie hier. Maar schrijven vind ik nog leuker, dan kies ik om zelf iets te posten en het lezen bij anderen eens niet te doen. Zie ik jullie daarom minder graag? Ba neen. Ik zie jullie allemaal nog graag. Ik kom wel terug lezen en commentaar spuien, als ik tijd heb 😉
Shout your heart out 
Alsof ik het zelf geschreven zou kunnen hebben! Ik voel me soms lui als ik weer collect en go doe, zeker als 4/5er, want daarvoor zou ik toch tijd moeten hebben (in theorie). Maar ik vind wel dat er bewuster gekocht wordt, en dwingt ook meer na te denken over ganse week. Dus why the hell not. Ik ben wel beetje ‘slaaf’ van de hipster world maar probeer er wel meer en meer op te letten – Marie Kondo in het achterhoofd ;).
Marie is de laatste tijd ook nog altijd in mijn achterhoofd aanwezig, ze heeft op één of andere manier toch indruk gemaakt! 🙂
Ik denk dat je een heel goede en nuchtere houding hebt t.o.v. huishouden en de combinatie met kinderen, vrije tijd e.d. Houden zo!
het loopt goed, never change a winning team? ofzoiets?
gij doet dat goed zo! 🙂
aah ik trap altijd in de “kom maar bij mij eten want dat is gezellig”-val 🙂
maar gezellig is het wel hé 🙂
Amen voor 2, 5, 6 en 7. Ik zit precies een beetje in exact dezelfde levensfase als jij!
alleszins de kleuter van dezelfde leeftijd ongeveer!
En dan gaap ik terug .. *even droog* .. hilarisch ! Hier ook..
onze oudste zegt dan soms “mama, ik heb eens gevoeld en de was is droog hoor”, maar aan opplooien komt hij ook nog niet 😀
Mijn tip: samen gaan wonen met iemand die al tien jaar zijn huishouden alleen bestiert. Een man hebben die full time werkt, intensief coacht en nog eens het huishouden er bij kan doen, is voor mij een hele hulp. Nu verdelen we dat huishouden flink en hebben we allebei meer ademruimte. Zalig.
Oh en die dinner party, da’s iets van héél lang vervlogen tijden. Er komt nooit geen kat bij ons eten (van harte welkom trouwens) en we worden ook nooit uitgenodigd. Da’s gewoon omdat we geen gemeenschappelijke vrienden hebben. Dus ja, dan hebben we meer tijd. En kinderen die langer slapen dan wij. 😉
Ok, waar haal je die? 🙂
altijd welkom voor kaffietjen hé (of dinnerparty, simpele spaghetti, dat wel 😉 )
Als de nieuwe meubels er zijn (maart) moogt ge ne keer komen kijken – en eten (lees: uitsloversdiner). 🙂
Niks menselijks is je vreemd, Liese.
Ik leef en denk te groten dele zoals jij. Alleen over dat slapen heb ik, nachtraaf zijnde, een enigszins andere mening.
‘Hip’ is zo 2015; maak je daar vooral niet druk over.
Een poetsvrouw hebben wij niet, maar we doen alles samen. Oké, er zijn geen kinderen die de boel op stelten zetten, maar een trio ruivende, muisbinnenslepende en kotsende katten alsook een papegaai die liever zijn zaad en kak buiten dan in zijn kooi ziet, zijn ook niet te onderschatten.
ja wat is dat eigenlijk met die kotsende katten, die van ons komt nooit binnen maar als het is om te kotsen dan is het ineens belangrijk om dat in de keuken te komen doen
Ik was in de loop van de week op een avond bij een collega die per sé haar collega’s thuis wou ontvangen voor een nieuwjaarsdrink. Toen ik daar binnenstapte verschoot ik mij een bult. Haar woning is gigantisch groot en de woonkamer leek op een etalage van Maisons du Monde. Toen dacht ik aan ons huishouden, waar we liefst niemand op het onverwachts ontvangen of ze denken dat hier een oorlog heeft gewoed. De juiste prioriteiten stellen, Liese. Me dunkt dat je dit goed kan inschatten!
Maisons du monde, ik ken dat geeneens 😀 dus het zal hier ook wel niet op dat gelijken 😀 Hier ist meer: maison du vivre
(ewel, Liese, ‘Maisons du Monde’ is geweun ’n wienkel woddan ze interieurbrol verkopen, mo tonne vo veele geld)
Je bent een voorbeeld voor mij :).
jij ook voor mij hoor
Ik vind zelfs dat douchen tijdens het namiddagdutje van je kroost moet kunnen 🙂
tgebeurt….tgebeurt 😀
Ik ben het grotendeels met je eens, maar op puntje 1 ben ik toch wel jaloers, mijn kinderen hebben een ingebouwde sensor die hen wakker maakt van zodra ik ook maar 1 voet uit bed zet. En ik zou zo graag mijn kopje koffie ’s morgens op mijn gemakje drinken, dus geniet jij er dan maar van in mijn plaats!
de kleinste is soms wel al wakker hoor, maar hij vertelt dan een beetje in zijn bed 🙂 De oudste moet wachten tot het konijntje wakker is en dan mag hij roepen
Maar hey, soms staat mijn was een hele week droog naar mij te gapen. Dat gebeurt ook. En dan gaap ik terug. Even droog.
Heerlijke zin dit, en zelfs ik (met meer tijd dan de gemiddelde vrouw) bezondig mij daaraan. Al duurt het dan misschien een paar dagen minder lang.
mss is een hele week ook wel een beetje overdreven….als ik het herlees….laat ons zeggen: 3 dagen ofzo 😀
Weet ge dat ik mijn cola zero eerst plat laat worden voor ik het opdrink? Ik lust dat anders niet graag 🙂
Ha ik doe dat ook 🙂
oh zonde! 😀 maar “elk zijn meug hé”
Zo herkenbaar, zeker dat van die dinner party. Ik vind ook dat een spaghetti goed genoeg is voor vrienden, helaas denkt Pieterjan er anders over en speelt hij graag van komeneten. Zorgt soms wel voor een discussietje hier 😉
en achteraf heel dien opkuis! En iedereen biedt altijd aan “moet ik helpen?”, het leukste is eigenlijk als ze gewoon hun bord pakken en de afwasmachine opentrekken 😀
Ik ga enigszins wel akkoord met ‘hippe dingen kosten tijd en geld’. Vooral geld, denk ik. Maar anderzijds ben ik wreed content dat ik weer lees waarin ik goesting heb sinds ik een ereader heb. De ene keer is dat een boek van 50 jaar geleden, de andere keer een van 2 maanden geleden. Vroeger las ik die nieuwe niet bij gebrek aan centen, niet per se omdat ze mij niet interesseerden, want dat deden ze soms wel. Ik denk dat het vooral een kwestie van prioriteiten is, zeker?
6 en 7, daar kan ik helemaal in komen! Ik val dan wel zelden in slaap in de zetel, maar ik besef wel het belang van op tijd gaan slapen, en hoeveel deugd ik daarvan heb. En kiezen wat leuker is, waar ge op dat moment meer goesting in hebt: booyah! Vind ik dat soms spijtig en lastig? Natuurlijk, maar ooit werk ik weer minder en dan moet ik weer minder keuzes maken 😀
de post die jij schreef heb ik in mijn evernote opgeslaan, ik vond hem zo treffend, ik ga hem nog opnieuw lezen!
Voorsprong op de kinderen nemen, lijkt me een strak plan die ik ook in probeer te voeren over een maandje… Benieuwd of me dat gaat lukken want manlief staat in de winter altijd later op omdat hij dan later moet beginnen werken. Ik vrees dat de verleiding groot zal zijn om te blijven liggen…
Om m’n huishouden uit handen te geven, daar ben ik nog niet klaar voor. Dat zal nog eventjes duren voor ik aan dat idee moet wennen. Door m’n ouderschapsverlof parttime op te nemen, kan ik dat nog eventjes op de lange baan schuiven.
Sinds kort doe ik ook terug aan Collect and go & een weekmenu. Zoals je zegt: het valt goedkoper uit & er wordt veel minder weggegooid. Dus dat zal een blijvertje blijven, denk ik… Zal wel nog es tijd moeten steken in het aanmaken van een standaardboodschappenlijstje op de site. En idem hier: ook blikjes nadat we merkten dat er halve flessen zonder spuit werden weggegoten… Online shoppen doe ik dan wel erg veel de laatste tijd… ‘k Vind het zo’n gemak! Alle kerstcadeautjes werden online aangekocht. Enige nadeel: kartonnen dozen in overvloed!
Dinner party’s = stress hier! Doopfeestje gingen we ook eerst thuis doen maar ik ben doodcontent dat we het toch op restaurant hebben gedaan. Heb kunnen genieten van begin tot eind!
kun je dat een standaardlijstje maken op de website? Dat zou pas handig zijn, ze hebben ook een app zeker? Ik vind trouwens dat ik heel veel reclame maak voor colruyt, een bonneke hier en daar zou van pas komen 😉
Dit zou ik zelf kunnen geschreven hebben! Alleen slaapt mijn kind (momenteel) niet meer door en verliezen we daardoor nogal veel nachtrust én is hij wakker als wij wakker zijn. O ja, dat van de dinner parties doe ik een beetje wél. Ik hou ervan om mijn gasten in de watten te leggen, maar je kan met een “simpele spaghetti” ook iets speciaals doen hé. Of speciale hapjes vooraf ofzo. Noem ze “speciaal simpel”, die dinner parties van mij 🙂
Toen Ilja anderhalf was heeft hij ook een periode niet meer doorgeslapen. Twee uur lag hij te vertellen en te tateren in zijn bed, ik ging nooit gaan kijken, liet hem gewoon doen en hij viel terug in slaap. Maar zelf ben je toch wakker hé
ik herken me heel hard in jouw post. wij hebben wel geen poetsvrouw of doen niet aan collect & go, maar ik doe wel maar 1 keer per week boodschappen en kook daar effectief een hele week van. en ik stofzuig 2 maal per week, en dweil 1 keer. t zal volstaan, zo’n viespeuken zijn we niet 🙂 eigenlijk komt eht allemaal neer op keuzes maken, zoals je zegt in je laatste punt. gaan voor leuker! het is een mooie filosofie.
Zo herkenbaar. Voor duusd!
Behalve de koffie. Bah!
Hihi. Mijn lief en ik zijn razend benieuwd naar chai omdat jij er veel foto’s van post op IG
Leuke blog! Ik was vroeger een controlefreak/perfectionist. Tot de crash kwam en het kiezen of delen werd. Met vallen en opstaan heb ik beide eigenschappen ergens onderweg achtergelaten en nooit meer terug gaan ophalen.
Ik kan het iedereen aanraden!
Een professional in “zen zijn” ben ik nog niet, maar het is al “duusd” keer beter 😉
Dat klinkt exact als mijn tijdsindeling en vooral tijdstekort, en ik heb dan nog géén kinderen (en geen kuisvrouw). Angstaanjagend is dat zeg want dat wil zeggen dat ik het mezelf aandoe, natuurlijk.