Page 7 of 12

Dolfijn!

Mijn lief dacht dat het een veredeld aquarium was, ik had een vernieuwd pretpark voor ogen.  We besloten het eens te gaan bekijken gisteren en trokken naar Boudewijn Seapark.  Bij aankomst, een uur na opening, bleek de parking voor 1/4e gevuld, er was zelfs nog parkeerplaats in de straat die eraan grensde (sorry buurtbewoners).  Aan de ingang kregen we prompt een vogel op onze schouder en de bijhorende hoop foto’s (zie je wel –> pretpark) in gebroken Nederlands “lache jongeman!”, dat was tegen Ilja, ons noemden ze vriendelijk “mevrouw en meneer”, een gezinsfoto later stapten we een half gerenoveerd, half verloederd park binnen.  Er was weinig bebloeming, en alles had precies een likje verf nodig.  Het personeel was er echter supervriendelijk, er was dan ook -behalve enkele gezinnen en een tweetal scoutsgroepen- geen kat in het park te vinden.  We startten met de zeeleeuwenshow.  Zie van zo’n dingen word ik dus blij, ik heb dan ook niet veel nodig.  Een zeeleeuw die op een trap loopt of in zijn handen klapt en ik ben content. (de protesten tegen aquaria en dieren in gevangenschap tracht ik even te negeren, ik had niet de indruk dat ik met een ongelukkige zeeleeuw had te maken al heb ik natuurlijk geen zicht op het totaalplaatje).

  P1050838Euhw Euhw Euhw

De zoon bekeek het allemaal met grote ogen terwijl de meiden van scoutsgroep achter ons op de tribune hem al bijna hun jongste lid maakten “Kom maar bij ons zitten hoor, hier tussen ons”.  Binnen enkele jaren schrijf ik hem in in de Chiro, no doubt.  Kunnen zijn vader en ik middagdutjes doen op zondagmiddag.

Boudewijnpark blijkt enorm aangepast aan jongere kinderen, er zijn iedere stap speelpleinen, Ilja mocht met zijn 94 cm op bijna elke attractie, niet dat er zo superveel zijn, maar we zijn toch enkele uren zoet geweest en dan hebben we nog het indoorpretpark niet bezocht.  De dolfijnenshow was spectaculairder dan ik me kon herinneren.

P1050843

 

Instant fan van dolfijnen.  Dit gespierde dier lijkt ook altijd te glimlachen.

Het park kan nog wel opfrissing gebruiken al zijn sommige attracties wel nieuw.  Zoals de piratenboot voor kleinere kinderen.  De scoutsmeiden zetten zich terug bij Ilja en nodigden ook mijn echtgenoot uit om dichter bij hen te zitten.  (Tjah, het is een hunk en zij hebben ogen in hun kop).  Op de orkaride mocht ook de zoon mee al zei hij verschillende keren “ik ben een beetje bang”.  Geen erg, mama was ook een beetje bang en er kwamen bij beiden geen traantjes of pipibroeken aan te pas.  Gelukkig waren er ook de klassieke kermisattracties zoals vliegtuigjes in de vorm van dolfijntjes.

P1050861

In de ene vliegende dolfijn mocht je als volwassene zitten, in degene die erachter kwam niet.  Ik weet het aan het evenwicht van het toestel en hoopte dat het ding niet ging gaan kantelen.

De volgende keer wordt er zeker gezwommen in het outdoorkleuterzwembad dat in juli opent en bij slecht weer testen we het indoorpretpark.  Ja, Boudewijnpark, gaan we zeker nog eens terug, ook al heb ik goesting om mijn verfpotten mee te nemen.

Birthday Happy day!

Drie jaar geleden deze tijd begonnen mijn weeën.  “Je weet pas dat het echte weeën zijn als het effectief echte zijn” zeiden ze mij altijd.  En ze hadden uiteraard gelijk, de betweters!   De dag erna om 6u58 kwam hij ter wereld, the love of my life.  Vandaag vierden we dit, met veel kleur, taartjes, ballonnen en uiteraard geschenkjes.

IMG_6460

IMG_6497

 

IMG_6501

IMG_6499

IMG_6498

IMG_6500

IMG_6503

IMG_6524

 

Zalig!

 

 

 

i’m crazy like a fool…

We werden er de voorbije dagen een beetje gek van, van dat kind van ons.  Luisteren lijkt deze week pas ergens op het einde van zijn woordenboek te staan terwijl “godverdomme” ergens op de eerste pagina’s staat.  Het is een moeilijk gebalanceer tussen verbaal belonen en apart zetten om af te koelen.  Terwijl ik enkele weken geleden dacht dat het peutergepuber een beetje aan het overwaaien was kon ik gisteren na zo’n heavy tweedaagse mijn frustraties moeilijk de baas.  Ik was blij dat hij sliep.  Tegelijkertijd voel ik me schuldig.  Een gezond, lief opgroeiend kind, actief en content.  Er zijn mensen die zouden tekenen en er hun hebben en houden meteen voor zouden afstaan om dit te kunnen krijgen.  Gelukkig zijn we met twee om hem op te kweken en delen we de moeilijkere dagen.  Want “de papa” is ook sterk aanwezig tijdens de opvoeding van ons gebroed.  Ik geef toe dat ik de basislijnen van de opvoeding uitschrijf maar we gaan regelmatig in overleg over hoe we het zien.  Zoals de “thuis geen televisie overdag”-regel.  Ik dacht dat het ons nooit ging lukken om dit vol te houden en misschien sneuvelt de regel wel ooit.  Maar nu ben ik vooral blij dat ik niet moet zitten ontbijten bij kwakende Nicolodeon-figuurtjes.   En ja, ik hoor u achter uw laptop wel roepen “haha, wacht maar tot ze ouder zijn!”  Whatever, dat zien we dan wel, maar nu komt kabouter Plop hier pas binnen als het speelgoed in de bakken zit.  Hij moet het maar weten, met zijn belachelijke muts ook.  Ik kan er vanop aan dat mijn lief dezelfde afspraken toepast als ik straks ga werken.  Ik hoef niet de hele werkdag ermee in te zitten dat hij er alleen voor staat met de kleine patat, hij doet dat goed.  Een papa op zijn plaats.  ’s Morgens als hij wakker wordt roept de munchkin “papaaa”, als ik binnenga vraagt hij “papa slaapt nog?” of “papa is gaan werken?”.  Maar mama is toch hier?  Dat lijkt minder indruk te maken dan dat PAPA! er is.  Ergens weet ik ook wel dat hij PAPA!  associeert met “vrije dagen” aangezien hij ervan uitgaat dat het weekend is als we er allebei zijn, maar het is wel aandoenlijk die vader-zoon-liefde.  Ik mag mijn handjes samenleggen met zo’n man.  Ik besef dat maar al te goed.  Gelukkige Vaderdag liefste!

En nog een reden om de tv niet teveel op te zetten: irritante deuntjes die de hele dag in je kop blijven zitten

 

There is a crack in everything, that’s how the light gets in

We hebben kanjers van ramen, iets waar ik enorm gelukkig om ben, ons huis baadt letterlijk in het licht.  Bij de plaatsing van het voorste en daarmee ook grootste raam moest men een extra mankracht oproepen, het woog 170kg.  Met de hulp van een geweldig gordijnendametje kon ik de drie ramen waar het nodig was (twee voorste en het zijraam) afschermen met een witte stof waar ik vlotjes kan blijven doorkijken maar waar er omgekeerd weinig door te zien is.  De rest van mijn ramen is open vieuwe.  Het is een helse karwei om ze allemaal te wassen en ik maak hierbij gretig gebruik van het woord procrastinatie of uitsteldrang.  Het is niet de eerste keer dat ik over mijn uitsteldrang een log schrijf, daadkracht op het gebied van mijn huishouden blijft een zwak punt.  But then again, ik kan niet volledig perfect zijn hé.  De gigantische ramen zijn echter vuil.  Er staat een afdruk van een volledige vogel op ons keukenraam.  Poor sucker.  De vogel zelf was nooit ergens te vinden dus ik vermoed dat hij ergens spastisch is weggestrompeld.  Er staat ook “een kaka van een vogel” ( zoals Ilja het zo mooi kan verwoorden) op onze porte-fenêtre.  “Dat mag niet, de vogels moeten op het toiletje gaan hé mama”.  ’t Is allemaal waar wat je zegt mijn kind.  ’t Is allemaal waar.  Alleen jammer dat ze het toiletje waarnaar ze worden verwezen verwarren met mijn auto.  De ramen kraken ook enorm.  Ik ken geen enkel huis waar dat gebeurt.  Ondertussen ben ik het gewend.  Toen we ze vorig jaar pas geplaatst hadden dachten we dat het “het zich zetten” was.  Maar ze blijven het doen, vooral als de zon erop zit.  Soms kraken ze zo luid dat je zou denken dat je een minuut later -bedekt in een miljoen stukjes glas- verdwaasd zit te roepen “zie je wel dat het ooit zou gebeuren!”.  Tot nu toe zijn er nog geen ramen gesprongen of gebarsten, laat ons hopen dat het zo blijft.  En als het dan toch gebeurt, het liefst voordat ik ze gewassen heb!

wpid-dsc_1118.jpg

 

Just another expensive monday

Is het alweer maandag?

De voorbije week verging het vooral in kopen, betalen en geld overschrijven.

Op maandag:

wpid-dsc_1101.jpg

Nieuwe schoenen en sandalen voor mijn zoon.  Hij noemt het steevast “sandalenschoenen”, ik noem het “de kostelijke affairen”.

Op dinsdag:

wpid-img_20140513_122047.jpg

Kocht ik iets dat zo on-mij is.  Iets wit!  Met gaten! Mijn vriendin stelde al voor om er niets onder te dragen, ik denk dat ik die raad in de wind zal slaan.  Een gekleurd topje is in feite de bedoeling.  Dat is, als ik er tenminste nog niets op gemorst heb alvorens ik een topje in mijn kast vind. (ter info: ik kocht het in mid-season-sales aan de helft van de prijs, kwestie dat de kostprijs van de schoenen van mijn zoon nog niet helemaal verteerd was).

Op zaterdag:

wpid-img_20140519_141721.jpg

Werd er EINDELIJK voorzien in een nieuw terras.  Ik bedoel: er werd eindelijk een terras voorzien.  Voordien hadden we dit:

IMG_6346

Ik kan u verzekeren, zo’n rommel, dat geraak je beu.  Het is een droom om nu op ons terras te wandelen, er gezellig iets te lezen ’s avonds, een beetje zoals in een reclamefilmpje voor ontstressen.  En ik vind ook dat ik er zelf zoveel beter uitzie terwijl ik op zo’n terras flaneer, in plaats van te balanceren op een berg keien met mijn laarzen aan.  Alleen jammer dat we nog op een berg aarde, hout, tuinbrol moeten kijken en dat er geen cent meer over is voor zo’n geweldige tuinset in teak.  Maar ik ben blij, heel blij met wat we wel al hebben.

Vandaag:

wpid-dsc_1106.jpg

Vond ik het precies snoezig hoe de kleine tandenborstel van de zoon over het glas kwam piepen, zoals hij altijd overal komt piepen met zijn grote ogen.

wpid-img_20140519_111007.jpg

En ik kwam erachter dat mijn meme lak heeft aan een gft-bak.  Dat dient om hortensia’s in te kweken. (en niet om peuken in te gooien, foei, ze zou het moeten zien!)

Op naar een -hopelijk- minder kostelijke week, al mag die wel evenveel voldoening bieden als de voorbije!

Anyway the wind blows

Ik was er een jaar niet goed van.  Het moederschap shook me to the core.  Ik was er wel klaar voor en ik was voorbereid, maar toch kun je het pas ervaren hoe het echt is als je dat kleine monstertje ’s nachts een flesje geeft en hij na gulzig slurpen en burpen weer pardoes in slaap valt.  Gelukkig deed hij dat ook altijd bij ons.  We mogen niet klagen, we hadden een droombaby.  Toch heeft het een jaar geduurd eer ik weer volledig mezelf was.  Mezelf met extra capaciteiten weliswaar.  Moederschapscapaciteiten.  Als moeder ben ik onlosmakelijk met mijn kind verbonden.  Er is altijd een zorg.  Als het niet rechtstreeks is terwijl hij wordt gewassen, bemoederd en je er consequent mee aan het peuterpuberen bent, het is in je achterhoofd.  Is hij wel ok?  Wat zou hij aan het doen zijn?  Is hij braaf?  Zal hij moe zijn?  Zal ik hem nog zien?  Wat gaan we dit weekend eens doen? Mijn lief en ik nemen het er wel eens van en brengen hem naar oma om te slapen.  Beiden partijen vinden dit leuk en we kunnen eens gaan en staan waar we willen.  Maar toch, je mag aan het andere eind van de wereld zitten, er wordt toch nog steeds over hem gepraat, aan hem gedacht.  Alsof hij telkens met ons mee gaat.  Je kunt je van je kind niet losschudden.  Ik voel me iedere Moederdag meer en meer een mama.  Toch blijf ik als mama ook vooral mezelf.  Ik hoef tijdens een vriendinnendate niet altijd over Ilja te praten, maar ik zou het wel kunnen moest ik dat willen.  Het is gezond om ook naast je kind een eigen leven met eigen hobby’s te hebben, bezige mama’s zijn gelukkige mama’s?  Ik kan alvast één ding zeggen: deze mama is gelukkig, met of zonder moederdagcadeau’s.  Al ben ik ondertussen wel razend benieuwd naar wat hij op school heeft gemaakt voor me…

Whiskasboy

Zijn glijbaan.  De nieuwste waw-factor in het leven van mijn bijna 3-jarige zoon.  Ik ben blij in zijn plaats, hoe hij zwaait naar mij als hij bovenstaat, zijn gezichtje als hij beneden komt, het is elke euro die het ons gekost heeft waard.  Deze week was de zon dan nog eens voorradig wat het buitenspelen alleen maar leuker maakte.  Ik was aan het roefelen in huis terwijl hij buiten trappelde.  Ineens zag ik hem niet meer.  Het was verdacht stil.  Het is nooit goed als het stil is.  Niet dat hij ergens naar de straat kan, maar mijn hart staat altijd een beetje stil op zo’n moment.  Een vluchtige blik later gebeurde er dit: de munchkin zit op zijn knieën bij Marbels etensbakje.  Ik zie hem een kattenkorrel nemen en in zijn mond stoppen.  En je moet weten, hij neemt dan nog geen korrel van het verse voer, neen, hij neemt er één die naast de bak lag op de grond.  Zo’n verlept stukje dat al in de regen heeft gelegen.  Ieuw!  Tegelijkertijd merkt hij dat ik hem zie.  Ik zie die hersentjes werken:”o-ow!”  Ik doe de deur rustig open, hij schiet in paniek, graait nog vlug enkele verse kattenkorrels en vlucht de hoek om naar de zijkant van het huis.  Tegen dat ik bij hem ben zie ik hem nog net de meegegraaide kattenkorrels in zijn mond proppen.  En knabbelen dat hij deed.  Ik kon het horen kraken tot twee meter verder.  De moeilijkste opdracht op dat moment was zeker mijn lach inhouden, en al evenzeer toen ik even later zijn gezicht observeerde.  Van heerlijk uitlachend knabbelen ging het over naar een paniekerige grimas en ineens riep hij “is niet lekker! is niet lekker!”  Ik nam hem mee naar de kattenbak en zei “Ilja, dat is poesjeseten, je hebt Marbels eten opgegeten, dat mag niet hé?” De schuldige blik in zijn ogen en het feit dat hij net niet begon te kokhalzen zal al een les op zich geweest zijn.  Beetje water hebben?

Ik vraag me af hoeveel keer ik het volgende zal moeten horen deze week: “Mamaaaaa, poesjeseten, dat is niet lekker hé” “Nee jongen, dat is niet lekker”.

I’ve got your back!

Mijn toenmalige collega vond dat ik maar eens moest afspreken met hem “want we zouden goed bij elkaar passen”.  Oh beuhhh, ik had er geen zin in en probeerde hem met zijn gestook af te wimpelen.  Wentelen in gemakzucht noem ik het nog steeds want ik had geen goesting om weer een effort te doen en weer iemand te leren kennen.  Uiteindelijk gaven een paar smsjes, een paar msn-gesprekken (waar is de tijd van msn?) en Myspace (het was het pre-facebook-tijdperk) de doorslag.  Ik probeerde het feit, dat ik hem op de foto’s niet zo knap vond, achter mij te laten en ging voor de date, ook al had ik er nog steeds niet veel verwachtingen van.  Er werd een beetje weinig moeite gedaan, ik slofte naar de deur op mijn teenslippers en daar kwam hij de traphal in gewandeld: Mr Gorgeous.  Sharp, afgetraind en goodlooking as hell!  Fuck!  En nu?  Deze man deed meteen mijn maag flippen, het bleek dan nog eens geweldig goed te klikken tussen ons en een aantal blikjes cola later stelde hij een tweede afspraak voor, redelijk resoluut.  Ik kon niet vlug genoeg mijn agenda erbij pakken.  Dat was 8 jaar geleden.  Onze openingsdans deed ik 4 jaar geleden op dezelfde teenslippers.  Hey, het was 35 graden, dan mag dat!  (en ik had ze al een paar keer gewassen ter info).  Soms moet je de liefde een duwtje in de rug geven.  En soms moet je iemand laten duwen, want alleen is maar alleen.  Is het ook niet zoveel fijner om dingen met iemand te kunnen delen, ook is het alleen maar iets kleins, zoals “schart een keer aan mijn rug” “een beetje meer naar links, neen, nog een beetje: ja daar!” “Zalig, doe maar!”?  Wie doet dat nu voor je?

Lazy Easter Blogging

Ik las bij Kristien het volgende vragenlijstje en aangezien ik van nature lui ben komt mij dat ferm goed uit.   Een tasje koffie en een paasei erbij, here we go:

1. Laat je de deuren van je kledingkast open of doe je die netjes dicht?

Ik heb geen kleerkast, het is eerder een onafgewerkte dressing en alles ligt open en bloot, wat uiteraard supergemakkelijk is want er is voldoende ruimte voor alles en meer dan voldoende overzicht.  Ik laat wel alle andere deuren open, mijn lief wordt er horendol van.  Als ik kook staat zowat elke keukenkast open en als ik in huis aan het trappelen ben kan ik door elk deurgat zonder telkens een klink te moeten gebruiken.  Ik noem dat efficiënt werken.

2. Neem je shampoo en andere spullen mee van de hotelkamer?

Neen, maar balpennen en notitieblokjes moeten er dikwijls aan geloven.  Om de één of andere reden heb ik altijd een balpen tekort en altijd notitieblaadjes nodig.  Ik wijt het aan mijn afkeer voor apps die zo’n dingen zouden moeten vervangen.

3. Slaap je met je dekbed ingestopt of hangt deze los?

Alles los man, alles los!

4. Heb je ooit een verkeersbord gestolen?
Nee. Maar wel eens kerstballen uit een kerstboom die dichtbij mijn kot stond.  Ze hangen nog steeds ieder jaar in mijn boom.

5. Gebruik je graag post its?  
Post its zijn toch gewoon de max?  Wie heeft er nu ooit iets tegen post its?

6. Spaar je Airmiles en zo ja, heb je ze ooit wel eens gebruikt? 
Ik weet niet hoe zoiets werkt, dus neen en neen.

7. Word je liever aangevallen door een beer of door een zwerm bijen? 
Een beer.  Echt, direct, kom maar af.  I’ve got it covered!

8. Heb je sproeten?  
Neen, maar wel rimpels.

9. Lach je als je door hebt dat iemand een foto van je maakt?
Ik moet mijn bitchy resting face in eer houden.

10. Waar kan je je kapot aan ergeren bij anderen?
Max uit mijn popup restaurant Antwerpen, zo’n attitude, die krijgt mij zo tegen het plafond van ergernis.

11. Tel je je stappen weleens als je aan het lopen bent? 

En jij?

12. Heb je wel eens in de stuiken geplast? 
Neen, ik denk het toch niet.


13. Ook wel eens gepoept dan? 
Ook niet neen.


14. Dans je wel eens zonder muziek? 
Ja hoor, maar je hoeft niet te komen kijken


15. Kauw je op je pen? 
Neen maar als het een bic is dan klik ik erop los.

16. Met hoeveel mensen ben je naar bed geweest deze week?
148…of misschien ook niet.

17. Heb je een één- of tweepersoonsbed? 
Tweepersoons. En het is nog te klein


18. Wat is je favoriete nummer van deze week? 
Rather be van Clean Bandit (zie mijn vorig log) 

19. Vind je het kunnen als mannen roze dragen? 
Ik heb daar niets op tegen, maar dat wil daarom niet zeggen dat het aan iets gelijkt.  Laat ons zeggen dat er heel weinig mannen zijn die daarmee wegkomen.

20. Kijk je vaak naar tekenfilms?
Buurman Buurman, Little People, De Gruffalo, Tom en Jerry, Liegebeest.  Ja dus, samen met de zoon in het half uurtje voor hij gaat slapen.

21. Wat is de slechtste film die je ooit gezien hebt? 

Geen idee

22. Waar zou je waardevolle bezittingen verstoppen als je ze zou hebben? 

Ik zou het alleszins niet op mijn blog zwieren waar ik ze zou verstoppen!


23. Wat drink je bij het avondeten?  
Water, cola zero.  Als het boterhammen zijn: warme of koude chocomelk.  Ik ben nog steeds een beetje kinds.

24. Welke saus eet je bij je kipnuggets? 
Ik eet dat nooit.  Euh…ketchup!?

25. Wat is je favoriete eten? 
Spaghetti, geen uitzondering!

26.  Welke films kan je eindeloos blijven kijken? 
Pulp Fiction (“Does Marsellus Wallace look like a bitch to you?!”)

27. Wie heb je als laatst gekust? 
Mijn zoon.  Kusjes, shnuggles en gekuddle.  We moeten ervan profiteren nu hij daar nog niet beschaamd voor is.

28. Heb je bij de padvinders gezeten toen je klein was? 
Haha, de padvinders, gaan die ooit op paddenzoektocht eigenlijk?  Neen, wel in de jeugdbeweging van mijn 6 jaar tot mijn 22e.

29. Zou je ooit naakt poseren in een blad? 
Neegt, echt niet.  Niemand staat te wachten op een foto van een gewone vrouw die ooit een kind heeft gebaard.  De normale dingen, dat is niet interessant. 

30. Wanneer heb je voor het laatst een brief met de hand geschreven? 
In januari, aan mijn nichtje in naam van mijn zoon weliswaar.

31. Weet je hoe je het oliepeil van je auto moet controleren? 
Ik zou ergens een stok in steken in een gat en kijken hoeveel olie eraanhangt….maar of er dan nog genoeg zou inzitten, dat zou ik niet kunnen beantwoorden.  Dus neen, maar als het rood lichtje brandt dan is het te laat.

32. Ooit een verkeersboete gehad voor overtreding van de maximum snelheid? 
Jawel, ééntje, en het was er meteen een goeike….Om mijzelf te straffen heb ik vijf sjakosjen waarop ik begoest was laten hangen in de winkel.

33. Ooit zonder benzine gestaan? 
Niet met mijn eigen auto neen.  Ik schiet al helemaal in paniek als het lichtje begint te knipperen, visioenen van auto’s duwen en met bidons naft rondlopen komen dan instant in mijn hoofd op en ik tel dan al inwendig de kilometers naar de eerste benzinepomp.

34. Wat eet je het liefste op brood? 
Kaas, en als het gepermitteerd is, een stukje Chaumes.  Jammergenoeg voel ik me al schuldig als ik na het snijden mijn handen moet gaan wassen omdat die zo danig plakken van de vettigheid van die heerlijke kaas.  Kaas, de wereld zou moeten bestaan uit kaas. 


35. Wat eet je het liefst als ontbijt? 
Hotelontbijt.  Met geroerde eitjes, geroosterd brood, spek en allerlei vetzakkerij.  Alleen jammer dat je dan altijd je tas koffie onder zo’n machine moet gaan zetten en wachten tot het ding gedaan heeft met vullen.  Ik sta altijd lichtjes te panikeren dat het zal overlopen en ik daar mijn handen zal verbranden terwijl ik krampachtig van tas tracht te wisselen.

36. Hoe laat ga je meestal naar bed? 
Meestal rond 22u, als dat er teveel vanafwijkt ben ik te moe de dag erna.  Geconditioneerd?  Moi?

37. Ben je lui? 
Het feit alleen al dat ik hier zo’n vragenlijst opzwier zegt genoeg toch?  Ik ben van nature lui maar ik kan mezelf wel motiveren om enigszins in actie te schieten als dat echt nodig is.  (Onthou vooral: als het echt nodig is).

38. Wat was je favoriete outfit tijdens verkleedpartijtjes toen je klein was?
Verkleedpartijtjes deden wij nooit echt maar we speelden wel van keukentje en schooltje.  En radiopresentatriesken.
 
39. Wat is je sterrenbeeld volgens de Chinese horoscoop? 
Hond: Trouw, loyaal, open, eerlijk, ijverig, direct, opmerkzaam, zorgzaam, verdraagzaam en de kampioen van het goede doel, maar ook cynisch en pessimistisch.  Ik ga niet zeggen dat Wikipedia volledig ongelijk heeft.  Surtout niet als hij zo positief is.


40. Hoeveel talen spreek je? 
Nederlands, West-Vlaams, Engels, een beetje Frans, enig brokkelDuits.


41. Heb je een abonnement op een krant of tijdschrift? 
Ja, op Het Nieuwsblad, al zie ik nooit veel de effectieve krant aangezien mijn echtgenoot hem steeds uit de brievenbus plukt om op de trein te lezen.  Ik krijg ook Het Bondgenootje van De Gezinsbond, De KVLV-krant, voor Vrouwen Met Vaart, het tijdschrift van de VAB, Weliswaar.  Mijn papierbak ligt dus maandelijks goed vol.  En de verkiezingsflyers zijn ook nog op komst.  Olei!

42. Speelde je vroeger liever met poppen of met autootjes? 
Met My Little Pony’s, G I Joe’s en Play Mobile, poppen dus.

43. Ben je eigenwijs?
Volgens mijn echtgenoot kan ik moeilijk mijn ongelijk toegeven.  Ik heb dan ook nooit ongelijk.  Net als Wikipedia, hihi

44. Dr. Phil of Oprah? 
Je bedoelt: Jambers of Goedele?

45. Heb je ooit een soap serie gevolgd? 
Jaja, ik was heel lang een grote Thuis-fan.  Nu volg ik het sinds vorig jaar niet meer.  Waarom?  Ik weet het eigenlijk niet, ineens waren we niet meer mee en dan keken we weer een tijdje niet meer en dan waren we nog minder mee en hup, nu kijken we helemaal niet meer.

46. Heb je hoogtevrees? 

Het is niet zo dat ik geen schrik heb op hoge hoogte, maar ik durf vb wel op de Dalton Terror of andere hoge toestanden.  Dus van een echte hoogtevrees kunnen we niet spreken denk ik.

47. Zing je in je auto? 
Ja vaneigens.  Iedereen toch?

48. Dans je onder de douche? 
Met mijn onhandigheid is dat niet aangeraden.

49. Dans je in je auto? 
Een occasionele dansmove kan er inderdaad wel eens bij te pas komen.

50. Heb je ooit een pistool gebruikt? 
Gebruikt niet, maar wel al bepoteld en er mee gericht.

 

Zaligen hoogdag hé!