Internet – Pagina 2 – Shout your heart out

Page 2 of 4

november 18, 2016

To digitale agenda or not to digitale agenda

We zijn meer dan 3/4e van het jaar verder ondertussen. Tijd voor een update over mijn digitale agenda. De vele tips die ik kreeg in de reacties waren heel welkom, bedankt lievekes. Ik koos voor Google Calendar omdat deze het vlotst te installeren was op alle nodige apparaten. Tien maanden lijkt me wel ideaal om een zuiver beeld te krijgen voor een evaluatie.

Google Agenda: het gebruik

Hmmm. Niet zo fantastisch vind ik. Ik ben geen goeie ict’er. Vraag maar aan de dienst systeembeheer op het werk, ik heb er een lange-telefonische-afstandsrelatie mee.(“Oh neen, ik vind hier nergens mijn cursor meer terug, waar is hij naartoe?”) Ik weet ondertussen wel al dat de eerste vraag is “Heb je hem opnieuw opgestart?” en ze weten al dat ik dat altijd doe, dus de openingszinnen skippen we al. Maar terug naar Google Agenda. De synchronisatie met alle partijen (iPad, smartphone, laptop) verloopt toch niet zo vlot vind ik. Het hangt ervan af op welk instrument ik een afspraak ingeef. Veelal is op één van de apparaten een afspraak onvindbaar terwijl het dan in een ander apparaat dubbel komt te staan doordat ik de afspraak opnieuw ingegeven heb. Koekoek?

Ik moet maandelijks mijn uurrooster ingeven, dat wil zeggen dat ik elke dag apart moet aanklikken, het uurschema ingeven en dan telkens weer overal de meldingen uitschakelen. Anders krijg ik dagelijks onnodige notificaties op mijn gsm genre “werken van 8u30-19u30“, alsof ik dat niet weet. Met het crècheschema van Linus is het hetzelfde verhaal, aangezien ik dat in een ander kleur wil moet ik ook dat telkens allemaal apart ingeven, aanklikken, uitklikken. Ik vind het een grote slavenkarwei eigenlijk, ik haat het om het te doen, met de hand gaat het toch allemaal veel vlugger. Call me old fashioned.

Overal en altijd je agenda bijhebben

Ja, dat is handig. Als alle afspraken gesynchroniseerd zijn tenminste. Zeker in situaties waar er direct iets moet opgezocht worden of als iemand op het werk vraagt om te wisselen of dergelijke. Laat ons zeggen dat dat een groot voordeel is.

Onthouden van afspraken

Rampzalig. Echt: gebuisd tot en met hiervoor. Ik weet niet hoe dat komt, ik vermoed dat het mijn kleine verstand is die zo werkt. Maar als ik iets niet met de hand opschrijf dan onthoud ik het niet. Mijn agenda digitaal ingeven is een ramp voor mijn geheugen. Als ik een afspraak ingeef dan staat die soms onderaan (afhankelijk van het uur) en dan zie ik het gewoon niet omdat ik niet voldoende naar beneden scrol (vooral bij smartphone dan). Met een geschreven agenda heb ik meteen overzicht op de dag.

Ik weet zeker dat de situatie die ik beschreef in mijn vorige post in de hand werd gewerkt door onvoldoende overzicht over de voorbije week en de komende weken. Diezelfde avond kwam mijn lief toevallig thuis met een papieren agenda die hij bij een klant had gekregen en het puzzeltje viel in elkaar. Het was geen supermooie, maar nu ook niet aartslelijk, maar ik werd euforisch. Gewoon door het zicht op een agenda. Schrijven, post-it’s erin plakken, krabbelen en doorstrepen. Verschillende kleuren stylo gebruiken. Bring it on! Yes, I’m so back met een papieren agenda in 2017. Sorry Google Agenda: je wordt gedumpt!

En nu de zoektocht inzetten naar het beste exemplaar. Hema here we come!

september 30, 2016

“Standaardverzending” voor een speciaal project

Vind je de entertain-je-kinderen-tips van Lobke Gielkens in het CM-magazine interessant? Wou je ooit al graag eens op date met de ravissante Erika Van Tielen? (geef maar toe, aanlokkelijk toch?) Een workshop fotografie of een personal styling voor je kleren, lijkt dat wel iets voor jou? Je kunt het krijgen! Op eBay loopt er momenteel een bloggersveiling ten voordele van S.O.S. Kinderdorpen.

sos Het “Simbahuis” is één van hun projecten in Liedekerke waar kinderen in moeilijke leefsituaties gedurende een korte termijn opvang kunnen krijgen. Opvoedster zijnde sprak me dit meteen aan en ik besloot om ook mee te werken aan de veiling die voor dit doel wordt georganiseerd.

Waarop kun je bieden? Op mij eigenlijk. Beetje vreemd misschien, maar ik bied een uitstapje aan doorheen De Westhoek. Samen met mijn echtgenoot kan ik je leiden langs de toeristische trekpleisters van de streek inclusief leuke wist-je-datjes. We starten met een stevig ontbijt en ’s middags is er ook een lichte lunch voorzien (kun je meteen mijn kookkunsten eens beoordelen ook). Bieden kan HIER. (haha, ik ben een item en ik ben gratis verzendbaar).

Of interesseren de andere veilingen je misschien meer? Ga zeker eens een kijkje nemen, klik op “shop it” en dan zie je wat de andere bloggers aanbieden!

augustus 21, 2016

Vier blogs die de moeite zijn om eens te checken

Ik bewandel vaak de platgetrapte paadjes. In mijn boekenkeuze zal er al vlug een gehypet boek zitten (om het dan soms ontgoocheld terug te brengen naar de bib, ik kijk NIET naar jou Kris Van Steenberge), de series die ik volg werden al door veel mensen gezien. De jaarlijkse CD die ik koop of leen in de bib staat waarschijnlijk hoog in De Afrekening of is er al vijf weken helemaal uit. Kortom: voor nieuwe hippe dinges moet je bij een ander zijn. Mensen kijken soms raar op als ik zeg dat er 80 blogs in mijn feedly staan: 80?? Een blog is toch vlug gelezen, en het is niet omdat er 80 in staan dat ik die daarvoor allemaal grondig doorneem en op ga reageren. Ik reageer bij veel mensen, maar ik reageer evenveel niet. Wil dat daarom zeggen dat ik niet lees of dat het mij niet interesseert? Neen, meestal heb ik gewoon geen mening of wil ik die niet geven. Ik blijf weg van discussies, mommywars en over onderwerpen waar ik niet voldoende informatie heb ga ik enkel meelezen. Er zijn een aantal blogs die ik consequent lees, dat aantal is in het laatste jaar sterk gestegen, mede door het ontmoeten van enkele blogsters tijdens het Danone-event, maar ook omdat ik bepaalde schrijfsters zonder schroom “mijn blogvriendinnen” wil noemen. (You know who you are!) Vandaag wil ik echter even tijd maken voor de blogs die ik consequent lees maar die misschien wel iets minder voor de hand liggen. Blogs die me keer op keer luidop doen lachen of die bij mij een gevoelige snaar raken door zo gewoon gewoon te zijn en toch in hun genre eruit te springen. Als ik ze aan het lezen ben dan verslapt mijn aandacht niet, integendeel: ik word meer en meer in de tekst gezogen en ik vind het àltijd jammer dat het gedaan is:

Voskosmos

Deze vos blogt naar mijn mening veel te weinig. Ik zou beginnen scanderen: “Meer vos, meer vos!” Maar aan de andere kant is het telkens uitkijken naar een postje van deze grappige madame, wat het uiteraard worth the wait maakt. Een catlover die soms haar eigen katten te geselen heeft maar die vooral weet hoe ze een tekst kan opbouwen: I love it!

Emoshit

Emoshit is de creatie van de twee zussen Zita en Sara. Ik lees ze nog niet lang maar ben wel hooked. Ik ben er nog niet uit wie juist wie is, maar er wordt door beide dames regelmatig een leuk postje geschreven. Titels zoals: “Marrakech, de stad van vriendelijke mensen en veel zon die kei hard schijnt en waar het altijd een beetje naar pipi ruikt.” die hebben volle bak mijn aandacht. Vooral de teksten over hun gezamenlijke jeugd vind ik meestal hilarisch. Komt het omdat ik geen zus heb? Maar ik vind het zussengevoel wel iets speciaal om mee te volgen.

Studio Soso

Dat ik een Eva Mouton-fan ben, dat moet ik niemand meer wijsmaken. Ik hou van haar humor en haar eenvoud. Het ziet er misschien gemakkelijk uit dat figuurtje maar ik onderschat niet wat ze elke week doet: de cartoon in de krant. Uiteraard doet Eva Mouton nog heel wat andere projecten, maar de blog is eerder persoonlijk. Ze bekijkt de dingen op een specifieke manier die je doet nadenken over het leven. Studio Soso is ook een dubbelblog waar ze samen met haar vriend Bert schrijft over de dingen die in hun leven gebeuren. Het is niet allemaal glamour in het leven en ik ben heel erg voorstander om dat uit te lichten.

Menck

Menck. Ja Menck. De schrijvende tuinier. Als hij mij niet weet te pakken met zijn geweldige schrijfstijl dan zijn het zijn foto’s, al dan niet van prachtige bloemen of planten. Ook fictie wordt niet geschuwd op zijn blog. Ik weet helemaal niets over planten en tuinieren, maar dat hoeft helemaal niet. Hij weet me telkens weer te boeien, ook al gaat het over een buxusmot.

En wat zijn jouw favoriete blogs? Spam ze maar in de comments, dan ga ik eens kijken!

juli 5, 2016juli 5, 2016

De Rem en Het Tandvlees.

Het zit in de kleine dingetjes bij mij. Zoveel meer zuchten. Een half uur eerder dan anders in slaap vallen in de zetel. Bergen was die op miraculeuze wijze torentjes vormen in de hoekjes van het washok en de badkamer. Te hoog om het nog door de kabouters te laten doen. Ik zei een beetje teveel “ja” de laatste weken. Op alles wat me werd gevraagd namelijk. Het wordt tijd om op de rem te gaan staan. Twee weken geleden zegde ik een vriendinnendate af omdat mijn hoofd op ontploffen stond. Ik zit erop: mijn tandvlees. Er gebeuren dingen thuis die ik begin te verwarren met gebeurtenissen op het werk. Zo zag ik batterijen liggen op de keukentablet en dacht ik “ah, dat zijn die batterijen voor in onze draagbare telefoon, die zijn plat”. De draagbare telefoon was echter die vanop het werk. Nog een tiental dagen op mijn tandvlees bijten en dan is het eindelijk zo ver, drie weken de boeken toe.

Toch is het niet allemaal kommer en kwel: vorig weekend wisselde ik een dienst om naar Dinos Alive te kunnen gaan in Oostende. Via Heidi en op uitnodiging van de dienst toerisme Oostende mocht ik ontbijten in het Hotel Mercure en daarna met mijn gezin de tentoonstelling bezoeken. I’m a real blogger now! (riep ze ironisch en Pinokkio-uit-Shrek-gewijs) Bedankt aan allen trouwens hiervoor. Een 5-jarige zoon en een 6-jarig metekindje leken me hiervoor een uitstekend publiek. Het evenement is ook interessant voor oudere kinderen die geen moeite hebben om “Triceratops” te spellen, zelf breek ik daar mijn tong over.

Levensgroot en creepy bewegend, mijn stoere zoon was er in het begin niet te tuk op, maar toen hij tegen een T-Rex mocht racen op een groot scherm was het enthousiasme al serieus de lucht in gegaan.

Met eigenaardige 3D-brillen begeef je je in een Dino-domein waardoor je SimCity-gewijs je weg kan zoeken. Best wel grappig om die handjes voor die brillen te zien grijpen naar de beelden.

De expo is nog tot 4 september te bezoeken in het Kursaal van Oostende. Meer info vind je hier.

En anders? We doen altijd voort.

Linus droegen we de vorige week rond in de rugzak bij het bezoeken van de rally in Ieper. In de buggy moet het altijd vooruitgaan, stilstaan is achteruitgaan volgens mister Ruskabus, en dat bevestigt hij steevast met een concert. In de rugzak lijkt alles interessanter, op hoogte van een volwassene en nu en dan eens in moeders’ haar wrijven of aan papa’s oren prutsen.

Elf kilo en half weegt hij. U-huh, serieus baasje, nog steeds.

Deze middag ging ik nog eens gaan zwemmen met mijn oudste pagadder. Veel entertainment was er niet nodig toen ik een vriendin tegenkwam met een deel van haar kroost: kinderen content, moeders tateren in het warme peuterbad. Achteraf hadden we “verkrompelde handen” aldus Ilja.

Ik ben ook nog steeds braaf bezig in mijn bullet journal. De verlofweken worden reeds mooi uitgeschreven, nu stoppen met plannen, want hoe graag ik ook “neen” wil zeggen op dingen, soms moet ik daar echt werk van maken.

Leren banners uittekenen, dat biedt wel rust moet ik zeggen. Er is nog werk aan de winkel maar ik vind het alvast heel ontspannend.

april 26, 2016

7 willekeurige weekendbeelden

Via Lies haar facebookpagina vond ik enkele pareltjes aan jongenskledij voor een appel en een ei. Het groene hemdje gaat volgende week al goed dienst doen op de eerste communie van mijn metekindje!

Hoewel deze rakker wel altijd zijn batman-t-shirt zou willen dragen; hopelijk niet altijd met een klodder afgekuiste yoghurt op!

Ik ben een planner van nature. Als ik een feestje hou dan probeer ik zoveel mogelijk op voorhand te doen. De tafels de dag ervoor klaarzetten is altijd een goed idee. Ik spendeerde toch vlug een uurtje om alles uit te zoeken en om de fouten die ik maakte bij het tellen van het aantal genodigden weer recht te zetten. Wat er met mij aan de hand was, wie zal het zeggen maar ik maakte twee keer een fout in het aantal nodige borden.

Misschien was het glas cava dat ik dronk met Mr. en Mrs Brubeck wel de schuldige? Jawel, dit fantastische bloggerskoppel kwam op bezoek en we sleurden hen willens nillens een stukje door De Westhoek. Ons West-Vlaams werd een klein beetje opgeborgen al zullen ze na hun weekendje Ieper hopelijk wel enkele woordjes opgepikt hebben?

En ja, er staat iRobot genoteerd in mijn google agenda op zaterdagochtend. Vente Exclusive deed een actie op deze stofmonstertjes en ik kocht er één voor ons. Een dure aankoop die zichzelf zal lonen hoop ik. Als ik nu al zie dat ik met een smoefelende baby en een kruimelende kleuter dagelijks 2 tot 3 keer veeg of stofzuig hoop ik toch dat hierin wat verbetering zal komen.

Via WalkieTalkie mocht ik een playmobil setje laten testen. Het paste perfect bij de boerderij die Linus kreeg van zijn peter voor zijn verjaardag. Alsof ze het wisten….Op het playmobilsetje staat “1,5 jaar”, hij speelt er nog niet echt mee maar het materiaal kan wel tegen een serieus stootje en met een ruuskabuusje zoals Linus is dat echt wel nodig! Dat er niet teveel prutsjes aanzitten is ook wel heel positief, alles wordt hier heel minutieus afgeproefd, elke dag.

Tot slot werd de werkweek maandag in ware Liese-stijl gestart! Aan de kassa van Den Aldi gleed een pot tomatensaus uit mijn handen. Uiteraard -hoe kon het ook anders- moest die kassa net bomvol staan en moest het passen dat ik WITTE schoenen droeg. Tomatensaus spetterde wild in het rond en daar stond ik vloekend en verbouwereerd. Iedereen was aan het staren. Het ging misschien minder schaamtelijk geweest zijn moest die volledige rij mij uitlachen, nu was gewoon awkward. Ik mocht alles gewoon laten liggen volgens de kassierster “ga maar hoor, wij kuisen het wel op”. Dat maakte het nog meer bescheten want dan moest ik gewoon vertrekken en die pot daar laten liggen, de scherven lachten mij nog uit toen ik met rode spetters op mijn schoenen door de schuifdeuren liep. In de auto probeerde ik nog met papieren zakdoekjes zoveel mogelijk saus af te kuisen maar ik was toch redelijk pissig toen ik thuiskwam. Pieter was nog even aan het thuiswerken toen hij me zag binnenstormen. Gelukkig vond hij in zijn schoenpoetsdoos “whitener” , daarmee kreeg ik veel vuil af en nu zie je bijna niets meer van de vlekken. De vlekken op mijn ziel daarentegen 😉 Bij het maken van de spaghettisaus even later kleurde die niet rood genoeg naar mijn gedacht, ahja, ik had niet meer om een nieuwe pot tomatensaus durven gaan na heel het spetterincident.

Even later stootte Linus zijn hoofd op één of andere mysterieuze Linus-manier tegen de grond en had hij een bloedlip. Het koste heel wat bloed, snot en tranen om hem te kalmeren. ’s Avonds brak mijn molenmesje in twee toen ik een gezonde appel probeerde klaar te maken. Best dat het weekend heel leuk was geweest!

september 11, 2015

Twee vrouwelijke uiltjes en een paar vraagjes

Kennen jullie Two Owlettes al? Een redelijk nieuwe blog waarop twee dames -Shari en Johanna- elk hun ding doen. Wel, ze gooiden mij een liebsteraward toe. Dus het is weer vragenuurtje! Bedankt! Here we go!

1.Waarom ben je begonnen met bloggen?

Thoh, ik had een bepaalde “uitingsdrang”. Ik las/lees heel graag blogs en ik heb veel inspiratie om zelf dingen online te brengen. Dat er mensen komen meelezen is heel leuk en mooi meegenomen, ik hou van de interactie. Het is niet mijn eerste blog, maar het is wel mijn langste en mijn meest onderhouden blog.

2.Ben je een ochtend- of avondmens, en aan wat kunnen we dat het best merken?

Met twee kleine kinderen ben ik eerder een ochtendmens denk ik. ’s Avonds lig ik meestal strike in de zetel, tenzij ik aan het werk ben uiteraard. Ik weet het eigenlijk niet. Als ik tot 20u of 22u moet werken dan ben ik op het werk niet moe terwijl ik thuis om 22u al een kwartier lig te kwijlen in de zetel…Als ik om 6u15 moet beginnen op het werk, dan ben ik wel moe. Maar ik ben even productief als tijdens een gewone shift, dat terwijl ik hier om 6u nog prut in mijn ogen heb en me drie keer per minuut afvraag wat ik in feite ging doen op dat moment.

3.Wat is je droomjob?

Moest ik het weten ik deed ze denk ik. Mijn huidige job doe ik heel erg graag dus in feite ben ik content. Ik droom er wel van om later psychologe te worden en dat eventueel in bijberoep uit te oefenen, maar dat zijn toekomstplannen. (Relatietherapie lijkt me wel heel interessant)

4.Wat lust je heel erg graag? En een receptje mag altijd, dankjewel 🙂

Spaghetti is mijn topfavoriet. En frietjes uiteraard. Het recept is heel eenvoudig:

Ingrediënten: geld, wagen

* voorbereiding (5 minuten)

men springt in de wagen

men rijdt naar de frituur

* Werkwijze (5 minuten)

men bestelt er een kleintje met tartaar, een viandel en een bicky (kan vervangen worden door een tussenslag met stoofvleessaus en een brochette)

men wacht tot het klaar is (ondertussen kunt u al beginnen aan de afwerking, nl: uw geld tellen. Ook heel belangrijk: een weerpraatje houden, dat zorgt voor extra smaak)

* Afwerking (1 minuut)

men betaalt, zegt:”dankuwel en tot ziens” (één keer is voldoende)

men komt terug naar huis met dat pakketje. (niet te hard schudden)

klaar om te eten!

5.En wat lust je helemaal niet?

Spinazie, dat vind ik jukkiepukkie. Wie dat uitgevonden heeft zouden ze een jaar spinazie moeten laten eten.

6.Ik ga op reis en ik neem mee: drie dingen die je moeilijk kan missen.

Iets om te lezen. Desnoods lees ik de verpakking van de ketchupfles. Voor de rest…het mag allemaal thuisblijven al draag ik wel het liefst mijn eigen ondergoed 🙂

7.Steun je een goed doel? Waarom wel of niet?

Neen ik zou dat doen moest ik merken dat ik het op het einde van de maand zelf niet nodig heb. Je mag dat gerust een beetje egoïstisch noemen.

8.Wat was je laatste tweedehands aankoop?

De wandelwagen van Linus nadat de onze (die ook al tweedehands was) de geest had gegeven na 13 jaar dienst.

9.Wat is de recentste foto op je smartphone, tablet of fototoestel?

Een slaapzakje dat ik tracht te verkopen op kapaza. Ik vraag er 7 euro voor maar in mijn gedachten kost het stukken van mensen, alletwee mijn kindjes hebben erin geslapen en het is zo superzacht. Ik associëer het met babyknuffeltjes. Als ik het niet verkocht krijg dan geef ik het wel weg aan iemand, het zou zonde zijn als het in een doos op zolder zou blijven liggen.
10.Wat is je favoriete internetmeme? Ik bedoel niet je oma 🙂

ok, ik klikte op de link en voel me een beetje dwaas want ik begrijp nog steeds niet goed wat een internetmeme is. Maar ik heb twee coole reallifememe’s hoor! Eéntje van 98 en ééntje van 83!

Taggen, dat is niet van mijn gewoonte, maar Johanna, een dikke merci om aan mij te denken!

augustus 22, 2015

-Tijd voor reclame-

Ik verkoop sinds vorige week een fleswarmer en 4 nieuwe flesjes van Avent via Kapaza. De flesjes heb ik zelf gratis gekregen via De Roze Doos. Mijn gynaecoloog strooit daar nogal gul mee rond en ik beschikte ineens over vier zo’n dozen. De flesjes zelf heb ik nooit gebruikt, ik gebruikte ze enkel om mijn zoekertje een beetje op te fleuren en aantrekkelijker te maken. In feite wil ik gewoon de fleswarmer verkopen maar aangezien die flesjes daar toch maar staan te staan kan ik ze zowel meegeven met de kopers.

Nu reageerde er deze week een meneer “of ik de flesjes aan hem wou verkopen, de fleswarmer heeft hij al”. Tjah…ja…maar ik wou geen geld vragen voor iets dat ik zelf gratis heb gekregen. Daarmee bood ik ze hem gratis aan. Vandaag kwam hij helemaal uit Brugge naar de westhoek om die flesjes. Voor niet-West-Vlaanderen-kenners: Brugge ligt niet in het midden van de provincie, je doet er van hieruit toch gauw een uurtje over om daar te geraken. Hij had een fles witte wijn mee, omdat hij zo blij was met mijn geste. We moeten zo’n dingen promoten, iedereen wil altijd maar geld slaan uit alles. Akkoord daarmee. Maar desalniettemin wil ik toch nog een centje verdienen aan de babyartikelen die ik wel nog verkoop. Ik maakte ook hier op de blog een pagina aan met de dingen die ik online verkoop (zie bovenaan naast “about”). Indien er interesse is in iets, laat maar weten! (ohja, en er zullen wel regelmatig nieuwe dingen op te vinden zijn aangezien ik bepaalde babyspullen binnenkort niet meer nodig zal hebben). En misschien komt er ook wel een pagina “Liese geeft weg”, als ik nog eens zo’n grote zak nog perfect bruikbaar gerief heb zoals met de dvd’s en cd’s laatst. Die zijn trouwens naar de kringloopwinkel.

En weet je wat die meneer vroeg? “Is er hier eigenlijk werk voor jullie of zijn dat hier alleen maar boerderijen?”…euh…ja. Ik begrijp niet wat sommige mensen bezielt om te denken dat er hier geen werk is voor ons. “Ah, dat is goed dat er hier ook economie is”. Als ik soms mensen hoor uit Antwerpen ofzo, die denken dat wij 25 km moeten rijden eer we een winkel tegenkomen of dat wij hier nog internet hebben met een inbelverbinding. Er zijn duidelijk veel misverstanden over de westhoek en ik ga niet beginnen discussiëren. Wij hebben hier alletwee mooi, interessant werk, en ja, er is hier een winkel. Met eten!

augustus 4, 2015

De week van gratis, gewonnen en graag gekregen

Vorige week kreeg ik een foto via whatsapp van mijn lief. Niets spectaculair, we sturen wel meer (al dan niet domme) foto’s naar elkaar door. Deze keer was het echter zijn mooie hoofd met een minstens even mooie zonnebril erop. “Cadeautje gekregen van de baas!” Allright! Leuk! Stiekem dacht ik al: “Hmm, misschien staat hij mij wel?” Dat bevestigt mijn status van “afschooier”, die werd in het leven geroepen door mijn broer en wordt in stand gehouden door mijn echtgenoot. (ter info: hij stond me niet….bummer)

Maar dat was blijkbaar de start van een extreme week. Via instagram kwam ik in contact met Lieve die me een pakketje gaf van Danone

Meer hierover in een apart postje later!

Via Erika won ik een playmobilsetje

(no smartphone included, haha, jammer, dat zou ik nochtans ook kunnen gebruiken :-D)

Ik ben van het maak-het-jezelf-gemakkelijk-type en doe Collect en Go. Soms krijg je dan eens iets gratis (een staaltje van iets, een reclameken van iets anders). Deze keer was het echter één van de betere collect en go’s met extraatjes zoals:

een rol Oreo’s. Toegegeven, ik moest het papiertje terug uit de vuilnisbak halen toen ik besefte dat ik mijn gratis dingen aan het fotograferen was, het rolletje hield het namelijk geen 12u uit bij ons boefbeerkes.

Een doos ijsjes van het merk Boni, hell yeah, die zijn lekker! Niet te doen! En ik vermoed dat ze niet te kostelijk zijn (ik dacht 2,40 ofzo voor 4, cava nog, zeker voor die smaak!)

Nog meer yoghurt, ook bij Collect en Go. Van de concurrent van Danone denk ik. Mijn koelkast stond ineens vol met allerlei lekkere dingen.

We kregen ook de kans om een geweldig trouwfeest bij te wonen, ééntje waarbij de kinderen gewoon mochten meekomen en er kinderanimatie was voorzien. Eéntje dat zich ’s middags voordeed zodat we lekker allemaal buiten konden aperitieven en eten. Eéntje dat voor ons een echt leuk uitje was ook al reden we er anderhalf uur voor. Het was het meer dan waard!

Bij het vertrek was er nog een kleine attentie voor de gasten. “Fijn dat je er was”, neen Joren en Joke: “Fijn dat we er bij mochten zijn!”

En het weekend kon al niet meer stuk met de cursus waar ik al in geuren en kleuren over blogde.

Yezzz, it’s a “Whoop Whoop”-week!

augustus 2, 2015

Mest!

Dankzij mijn heel erg gemeende comment op de blogpost van Kathleen ben ik samen met mijn vriendin/collega winnares van een geweldige give-away namelijk: Meststoffen Voor Je Blog, een online cursus om je blog te laten groeien en bloeien. Yes! Ik had de proefles reeds gedownload en was al een tijdje aan het nadenken om mijn blog een beetje meer in the picture te krijgen, misschien nog meer leuke dingen eruit te halen. Bij deze is dat echt een supertof en ultrawelkom cadeau! Ik ben al het hele weekend zo content als een puppy met een chew toy. Iedere keer als ik eraan denk gaat het even van “hell yeah!” in mijn hoofd en ik doe er ook zo’n imaginair dansken bij (in mijn hoofd kan ik ook ultragoed dansen, Beyonce, step a side!). Hopelijk kan ik er iets mee bereiken. Om te kunnen deelnemen aan de discussies tussen de deelnemers maakte ik alvast een Facebook-account voor deze blog aan. Dat lijkt me trouwens ook al een stap in de goeie richting om meer volk deze kant op te trekken. Het gebeurt wel regelmatig dat iemand me vraagt “of ik nog altijd blog?” grotendeels omdat ze die niet meer kunnen volgen via Facebook. Ik heb het namelijk weggegooid zo’n kleine 3 jaar geleden. Mèt reden! Het gezeur, de duizenden wedstrijden, het gestoef, dat werd me echt teveel, ik heb het mij dan ook nog geen seconde beklaagd. Sommige van mijn voormalige fb-vrienden volgen me nu via e-mail maar een groot deel is weggebleven van de blog wegens “nergens meer te vinden” In die drie jaar is er blijkbaar al heel wat veranderd op Facebook, al voldoende om te beginnen zuchten, enigszins van frustratie want ik moest altijd maar dingen invullen die ik niet wou prijsgeven. (overslaan, overslaan, overslaan) Ik kies er ook bewust voor om de app niet te downloaden, de batterij van mijn gsm begeeft het nu al soms tegen 18u! Dus……alvast tijdelijk….en misschien blijft het wel: de facebookpagina van Shoutyourheartout is nu HIER te vinden!

juli 31, 2015

over blogs en bloggers (ja misschien wel over jou!)

Zit ik vanmorgen op mijn gemak mijn koffietje te drinken, prut nog in mijn ogen, met mijn gazet bij de hand, en daar passeert hij: de dagelijkse selfie. Ik denk bij mezelf “Tiens, die ken ik…” maar als ik haar naam lees zegt het mij eventjes niets. Mijn frank viel echter vlug dat het Flavie en haar man was. Het is niet dat ik haar echt ken. In feite helemaal niet, toch volg ik haar leven en wist ik haar te herkennen in de krant. Instagram en wordpress zijn twee vormen van sociale media die ervoor zorgen dat ik -naast mijn eigen leven- ook nog een blogleven heb. Mijn lief zegt soms “maar alléé, wie is dat nu?” Maar 7 maanden thuisblijven geeft me wel meer “speling” om te bloggen en blogs te lezen. Zo zijn er heel wat bloggers waar ik het reilen en zeilen van volg. Na de blogbrunch in maart kan ik ook op veel van die bloggers een gezicht plakken. Als ik achteraf bedenk dat er nog veel meer van hen waren op die brunch zou ik het eigenlijk wel nog eens willen overdoen om ook de anderen te leren kennen, het was een superinitiatief. Zo ben ik nieuwsgierig naar Flavie, maar ook naar Josie en Renilde. Ik zie bij haar foto’s passeren van plekken waar ik ook soms kom. Christa blijkt afkomstig te zijn van mijn streek, in tegenstelling tot Miss Carrie die uit het Antwerpse komt. Ik vond het jammer voor Marlies dat het regende op haar trouwdag, ook al ken ik haar helemaal niet, ik voelde met haar mee. De foto’s van Haaike doen me soms duizelen, ze woont zo mooi daar tussen die bergen. Ook LJ volg ik al heel lang. Niet alleen Mr. Brubeck maar sinds kort ook zijn vrouw Mrs Brubeck zijn bloggers die ik graag lees, en Thomas doet me steeds lachen met zijn gekkigheden. Falderie heb ik jammergenoeg gemist op de blogbrunch en sinds kort volg ik ook heel graag Annelore met haar groot ménage en Annelyse die ik benijd voor haar gedrevenheid in het sporten. Ook de grotere blogs geven me vaak inspiratie en een glimlach van herkenning op het gezicht: Sofinesse, Tales From The Crib, Lobke, Erika Van Tielen….Er zijn ook steeds vaste commenters zoals Kirby, Inge en Sabrina, iets wat ik heel erg apprecieer, bedankt! Jawel, er zijn er echt nog massa’s meer, sorry als ik jou er niet bij gezet heb. Ik volg 86 blogs, het is niet omdat ik niet overal reageer dat ik niet meelees. Heb je tips om mijn eigen blog te verbeteren of wil je wel eens dat ik over een bepaald thema mijn eigen hersenspinsels spuw dan hoor/lees ik het graag. Ik doe het in eerste instantie nog steeds voor mezelf maar het feit dat hier mensen komen lezen en reageren is zeker een grote boost om verder te doen. Het besef is er wel -eens ik terug aan het werk ga- dat het bloggen misschien op een lager pitje zal komen te staan. Maar intussentijd doe ik lekker door. Het is hier gezellig in blogland. You should join us!

* hypnotiserende ogen-modus aan *