currently – Pagina 3 – Shout your heart out

Page 3 of 6

februari 27, 2017februari 27, 2017

Onderwijl

on·der·wijl (bijwoord) : ondertussen

Ik wou het de titel “binstwille” geven. “In tussentijd” kon ook. Maar “binstwille” is zo’n lekker West-Vlaams woordje. Zo ééntje dat onder mijn vel zit.

Ik scrol soms door mijn foto’s, hier en daar een shotje waar ik misschien iets mee wil doen op de blog. Misschien ook niet. Zes foto’s, met zes verhalen van wat er binstwille aan de hand is.

Er werden poffertjes gesmuld op een druilerige zondagmiddag bij mijn schoonbroer. Als het van mijn klein baasje afhangt eten we de hele dag poffertjes. Hij was dan ook als eerste paraat om voor te proeven. Little boy, big table.

Carnaval kwam voorbij. In Fun verkochten ze pakken aan 4,99 euro. Het lief stond op Batibouw terwijl ik met peuter en kleuter op een helse zaterdagvoormiddag de zoektocht startte. Waarom koop ik nooit iets op voorhand eigenlijk? De pakken van 4,99 euro bleven uiteraard in de winkel en de kassa van Studio 100 werd voor 6 keer meer gespijsd. Let’s face it: als het rap moet gaan varen de principes al eens vlug de deur uit. Laat ons zeggen dat de mama met de brullende peuter gewoon vlug buiten wou zijn uit die drukke Fun. En voor die prijs zat er dan geeneens een masker bij. Gelukkig heeft zijn lieve meter dit opgepikt en de outfit compleet gemaakt.

Zoals ik reeds in mijn vorige post schreef: aan ons middagmaal zit wel eens een zwart randje. Om aangebrande potten proper te krijgen heb ik al menig wondersponsjes en allerhande sprays geprobeerd, maar een simpel suikerklontje doet sinds enkele jaren dienst als pottenschrobber. Die tip pikte ik ergens op van een bewoner tijdens één van mijn stages.

De husband en ik trokken een drietal weken geleden een dagje naar Sluis. In het begin van de winkelstraat word ik altijd binnengezogen in de interieurwinkel om naar deze serviezen te gluren. Pip Studio vind ik geweldig mooi maar door de combinatie van mijn onhandigheid en een beperkt budget is het niets voor ons. Blijft mooi om naar te kijken, dat dan wel weer.

Mijn grootmoeder verhuisde naar het rusthuis in diezelfde periode. Met haar 99 jaar heeft ze teveel zorgen nodig. Toen de verhuisstorm was gaan liggen ging ik op bezoek. Ze zei niet veel, maar was wel vol lof over het uitzicht. Terecht.

Het ruskabusje werd genaaid onder zijn oog op een zondagmiddag. Na een sliding met zijn pantoffels landde hij op de salontafel. En te zeggen dat ik nog even getwijfeld heb om naar de dokter te gaan met het wondje. Het kwam niet echt in mij op dat hij direct zou genaaid moeten worden, ik dacht “misschien best steri-strips op plakken”, met een briefje geld in mijn achterzak, zonder papieren zonder niks vertrok ik naar de dokter van wacht waar we met twee volwassenen het krijsende kindje in bedwang hielden terwijl hij vliegensvlug zijn werk deed. Laat ons zeggen dat mijn maag noch mijn hart gemaakt is voor onvoorziene pikuren in kinderkaakjes.

En hoe is het met jullie? Long time no see!

februari 1, 2017

teveel pipi en te weinig notitieboekjes

“Ik probeer altijd in te schatten waar je volgende blog over zal gaan”. Mijn echtgenoot, tegen mij deze week. “Als ik het zelf eens wist” was het antwoord. Ik heb namelijk geen blogplan. Er wordt hier (behalve de 10 things i love about you-reeks) niets op voorhand geschreven en ingepland. Dat staat in feite wel een beetje in schril contrast met de regelnicht die ik anders pretendeer te zijn. De oudste zoon is ziek thuis, de jongste hangt aan mijn been deze voormiddag, maar ik probeer tijd te nemen om letterlijk tussen de appelmoes en de pampers door iets te schrijven, mijn vingers jeuken. Gisteren had ik een kleine nota gemaakt op mijn hand. “NM” het was een blogideetje maar mijn afkorting is zo danig onduidelijk dat ik niet meer weet wat het juist inhoudt. So far voor geheugensteuntjes.

Wat ik de laatste weken uitgespookt heb:

Geregel. Dan toch een regelneef. Mijn ouders bezoeken mijn broer voor tien dagen. De opvang van de kinderen tijdens mijn avonddiensten wordt verdeeld over de andere oma en de echtgenoot die zijn agenda moest bijwerken. Hopelijk genieten ze van hun tripje. Jaloersheid is mij niet bekend maar ik moet nu wel toegeven dat het gemis doorkomt. Ik zag mijn schoonzus al 15 maanden niet meer, mijn broer zag ik het laatst in juli. In mei komen ze gelukkig naar België.
Gelopen: Jawel, na het hele rug-debacle ben ik sinds deze week weer rustig aan beginnen lopen. Eerst 2 km, gisteren ging ik voor 4 km. My god wat heb ik het gemist. Zalig toch om buiten te zijn.
Geweightwatched: ge-WAT?? Jawel, ik volg vooral mijn liefste in zijn strijd tegen de kilo’s maar zelf heb ik er ook deugd van om meer op mijn eten te letten, zeker nu het lopen even op een laag pitje staat. Ik weet wel dat ik een grote snoeper ben en ik kan eten als een vent. Letterlijk. Wij eten even veel. Zo’n all-you-can-eat-buffet: daag mij niet uit! Nu ik zie wat ik -volgens de weightwatchersmensen- maar nodig heb om de dag door te komen besef ik wel dat ik echt teveel at. Twee volle borden middagmaal, in feite heb ik met één genoeg, maar als er nog plaats was voor één, dan ging er nog één in. Het doet er ook veel aan dat mijn tanden nog steeds niet in orde zijn, want ik eet veel trager en alles gaat in kleinere stukken waardoor ik toch rapper een voldaan gevoel heb. Gestart op 17 januari met als resultaat op 1 februari: -3kg en geen dag honger gehad. Ik doe nog even verder.
Gepoetst: de badkamerkast. Alles krijgt regelmatig een wreef bij ons, maar zo de binnenkant van de badkamerkast, dat wordt wel eens vergeten. Blijkbaar bezit ik oorringen

Ok, je moet niet bij mij zijn om het groot goud te komen stelen, de meeste dingen komen uit de H&M of andere ketens. Maar er is blijkbaar een tijd geweest dat ik regelmatig oorringen droeg. Twee kinderen met grijpgrage handjes later zijn de gaatjes in mijn oren gewoon toegegroeid. In het andere kastje is mijn lief zijn baardliefde serieuze proporties aan het aannemen

Gekeken: naar de digitale TV. Jawel, vanaf deze week kijk ik weer naar een aantal programma’s op TV, hoe minder brains ik ervoor nodig heb hoe beter. Starten met Blind Getrouwd, overgaan naar Mijn Pop-Up Restaurant en vanavond -oh yes- Temptation Island. Are you ready? I sure am! (en niet te vergeten: De Mol volgende week)

Gegeten: met het weightwatchen vooral: veeeeeel fruit en groenten, serieus, ik moet er keiveel pipi van doen. Het ene gerecht dat ik uit mijn onervaren mouw schud al beter dan het andere. Zo gooide ik een portie van een groenteschotel regelrecht in het compostvat omdat het absoluut geen beetje smaak had! Ik ben sowieso geen grote groentefanaat wat het opletten wel bemoeilijkt, maar ik compenseer met extra fruit. Bij de Griek waar we vorig weekend een afspraak hadden kun je echter zo lekker eten dat punten tellen echt zonde is, dus neen, dan even niet. Ja, je voelt het al komen: ik suck in diëten.

Gekocht: “Daar komen de vliegen” de nieuwe roman van David Pefko. Als mensen mij om een boekentip vragen (dat gebeurt eigenlijk nooit, dus ik weet niet waarom ik dat schrijf) dan vergeet ik altijd om “Het Voorseizoen” te noemen. Nochtans vind ik het één van de beste boeken die ik ooit las. Pefko won er 2012 de Gouden Boekenuil mee, dat zegt ook al iets denk ik. Toen ik twee weken geleden naar Boekenhuis Theoria trok op mijn vrije middag was het nog niet uitgekomen, maar gewoon daar zijn, in die boekhandel. Rondsnuffelen. Op mijn gemak neuzen tussen de boeken, draaien aan het kaartjesrek en zwijmelen in het geweldige interieur van het nieuwe pand: topmiddag!

en neen, ik heb geen notitieboekjes gekocht. Al moet ik zeggen dat het wel serieus jeukte.

oktober 23, 2016

Van zondag tot zondag

Zondag 16 oktober +- 7u

Linus krijgt nog net zijn ochtendflesje alvorens ik naar Ieper vertrek waar ik met mijn vriendin heb afgesproken om samen naar de start van de Ieper Trail te vertrekken.

Zondag 16 oktober +- 10u

ieper-trail-2016-zps

Lopend door de winkel ZPS in Ieper tijdens de Ieper Trail. Het was opnieuw een heel gevarieerd parcours door veel interessante locaties waar ik nog nooit was geweest. Uiteraard was de leefgroep waar ik werk de beste locatie! Supertof!

Zondag 16 oktober +- 15u

Buren bij kunstenaars. Mijn vriendin Roselinde opent weer haar atelier om haar schilderwerken tentoon te stellen. Op haar website kun je meer over haar werk lezen. Ze was als kind al enorm creatief en it runs in the family bij haar thuis. Blij dat ik sinds dit jaar ook een echte R.Kino in mijn living heb!

Woensdag 19 oktober +- 7u

Ik vind dit recept in de reclamefolder van Colruyt en ik moet aan Kelly haar post denken over de soepmaanden. Meer Kelly op vrijdag trouwens.

Woensdag 19 oktober +- 13u

Samen met Ilja in Plopsaland. Hij was al sinds de aankomst “begoest” om met het treintje mee te gaan dat door het park rijdt. Toen we er eindelijk op zaten kon het niet meer op. Q-time noemen ze zoiets denk ik.

Donderdag 20 oktober 9u15

Ik bezoek mijn vriendin Ann-Sophie en haar baby’tje. Ik geef geen ongemeende complimenten en ze weet het, maar amaai: wat een mooi manneke!

Vrijdag 21 oktober 9u35

Het lukt mij om met de dreumes in huis de koelkast volledig uit te kuisen. Zo’n werkje waar je achteraf nog dagenlang plezier van hebt vind ik. En het is een klein trekje van mij maar ik kan niet anders dan alles zo recht mogelijk terug te zetten.

Vrijdag 21 oktober 10u15

Linus wordt het wachten tijdens de frigokuis beu en ik neem hem mee om te gaan wandelen. Het is die ochtend prachtig herfstweer en ik kan de stappen wel gebruiken gezien ik de hele week nog niet heb gelopen. Op het wandelpad -met ons huis reeds in zicht- moet ik echter rechtsommekeer maken en zowat een kilometer omlopen omdat de modderpoelen echt niet toegankelijk zijn, bugaboo of niet.

Vrijdag 21 oktober 19u15

Kelly geeft een boeiende lezing over de verschillende nationaliteiten die je kan terugvinden in Ieper. Aangeland is een interessante voorstelling waarbij de oorsprong van sommige nationaliteiten uit de doeken wordt gedaan. Ik kan je wel zeggen: ze kan al zo goed spreken als ze kan schrijven!

Vrijdag 21 oktober 21u15

Ik arriveer op een homeparty bij de Ieper Trail-vriendin (zie zondag 16/10). “Heppy People” (jawel, de e is juist) stelt er zijn verschillende merken voor en ik twijfel tussen een sjaal en een ander item. Het werd het ander item.

Zaterdag 22 oktober 16u

We bezoeken de meter van Ilja en haar gezinnetje. Zes jaar geleden kregen we van mijn nichtjes (die in hetzelfde dorp als meter wonen) op ons huwelijk een biermand waarbij een extreem lekkere zak baconchips zat. Al ZES jaar zit ik -elke keer als ik door dat dorp passeer- te denken “ik moet naar die winkel om te kijken of ze die chips nog hebben” . En nu is het eindelijk zover. De mannen beslissen om biertjes te kopen in die lokale drankencentrale. Ik denk dat er op dat moment letterlijk een lampje gaat branden boven mijn hoofd “DIE CHIPS!”. Komen ze twintig minuten later wel niet toe met zo’n zak zeker?

en halleluja in the sky: ze zijn nog even lekker als zes jaar geleden! (en misschien kun je ze ook gewoon kopen in de Colruyt, ik weet het eigenlijk niet, in mijn hoofd verkopen ze die enkel bij Tommelein!)

Zondag 23 oktober 10u55

Ik leg een nieuw tafellaken op in de living. Mijn familie en schoonfamilie komt kip met frietjes eten ten voordele van de school van Ilja. Ik haal alles af zodat Linus kan tukken terwijl we op ons gemakje eten. Zo’n kip uit zo’n zak, hoe vettig dat ook mag zijn, ik kan dat toch niet zelf maken hoor, met dat hemelse korstje.

Zondag 23 oktober 15u40

We wandelen “De Sjarettenwandeling” die werd uitgestippeld door De Kinderbrouwerij. Verdikke zeg: koud! Gelukkig had ik Linus goed ingeduffeld en droeg Ilja zijn muts en winterjas want ik had me serieus mispakt. Toch weer 4km op de fitbit-teller, ok, het is niet veel maar alle beetjes helpen. Op de binnenkoer van de brouwerij liggen allerlei volksspelen maar door de koude gaan we vlug binnen een warme chocomelk bestellen.

Zondag 23 oktober 17u45

Terwijl we weg waren heeft de Roomba zijn toertje gedaan. Nu dat alles op hoogte staat neem ik mijn trekker en dweil en maak de vloer weer proper. Er komen wederom 5 emmers water aan te pas. Onvoorstelbaar.

Zondag 23 oktober 19u33

Uw nederige blogschrijfster eindigt deze post. Subiet in mijn chillbroek de overschot van die geweldige baconchips oppeuzelen en naar De Slimste Mens Ter Wereld van donderdagavond kijken. Er was precies weinig tijd het voorbije weekend om dat nog erbij te nemen.

oktober 3, 2016

En een nieuw blad aan de kalender

September is weggefloept zonder waarschuwing! De opstart van het schooljaar, ik kan me nog heel goed voor de geest halen hoe blij ik was met die 1e september. De terugkeer van de structuur, van tijdig in bed, dekentjes in de zetel en toch nog warm genoeg om in korte broek te gaan lopen. Begin september was het een beetje extreem met de hittedagen, maar we zijn nu toch volop in dekentjesstemming aan het geraken. (ik hoor mijn lief denken: jij bent altijd in dekentjesstemming, en hij heeft gelijk, het mag 25 graden zijn buiten, ik lig ’s avonds altijd onder mijn dekentje). Enkele foto’s die de blog niet haalden (misschien wel mijn IG-account).

Op 2 september kreeg ik een verse schoonzus. Het huwelijksfeest vond plaats knal op het strand in Breskens in beachhouse 25. We werden getrakteerd op een geweldige zonsondergang en een feestje met voldoende Gin Tonic. Wat moet een mens meer hebben? (foto: selfietime met de schoonzus)

Er was kermis in het dorp waar ik opgegroeid ben als kind. We proberen ieder jaar de ovenkoekenworp en ballonwedstrijd mee te pikken. Ovenkoekenworp? Yes, er worden verse ovenkoeken van de kerktoren gegooid en de kinderen mogen rapen dat het een lieve lust is. Need I say more, maar Linus heeft er eigenhandig 4 geraapt, het kind kon met moeite net lopen maar als het is om te eten is hij er als de kippen bij. (foto 1: grote broer en de vriendjes delen chips uit aan Linus, ineens is het heel stil daar. foto 2: ballon gaat wandelen met kind)

Ik was te laat om van het effectieve evenement een foto te nemen, maar mijn grootmoeder beweert hier dat ze net als Ilja op één been kan springen. Ze kondigde het aan maar ik had niet verwacht dat ze het ook effectief ging bewijzen.

Ik deed een weekend nachtdienst, de maandagavond is het dan altijd een fijn weerzien met mijn eigen zetel en keppe-time met de twee ruskabusjes die erin wentelen. Wallen-alert!

Ok, deze is van oktober al, ik ben aan het zeuren maar het ochtendlicht valt altijd binnen in onze living, meestal op het moment dat wij in de keuken zitten waar op dat moment weinig licht is. Het voordeel aan veel ramen is dat je toch overal een sprietje kan meepikken. En ja, Linus draagt geen broek en twee verschillende kousen. Wie heeft er eigenlijk ooit bepaald dat je twee gelijke kousen moet dragen? Die persoon wil ik wel graag eens ontmoeten, ja.

Ohja en op bloggebied was er ook het één en ander te beleven. Zo werd mijn vriendin Ann-Sophie voor de tweede keer mama, haar verhaal kun je hier lezen, ik ging een koffietje drinken bij Kirby die ook een overheerlijke taart voorzag en de bloggersveiling ten voordele van SOS Kinderdorpen loopt nog steeds, er doen zelf nog veel nieuwe bloggers aan mee! Check it out!

september 7, 2016

7 Ge’s

Gekregen: Twee weken geleden was het mijn verjaardag. Hoera voor mij! Maar vooral: hoera voor verjaardagscadeautjes! Ik kreeg een geweldig mooi boeket van mijn liefje.

Hij weet waar hij moet gaan om iets naar mijn zin te vinden! Van mijn collega’s kreeg ik een boekenbon, ze kennen mij blijkbaar goed. Aangezien ik helemaal weg was van “Wij En Ik” kocht ik de nieuwe van Saskia De Coster. Daardoor liggen de verwachtingen uiteraard hoog, dat is meestal geen goede ingesteldheid, ik weet het.

Gereserveerd: Deze morgen was de presale voor de nieuwe Green Day-tour. Ze spelen op 2 februari in Vorst Nationaal. Ik kon vlot twee staanplaatsen bemachtigen. Het was te aanlokkelijk om mijn liefje iets anders wijs te maken en te zeggen dat alles uitverkocht was. Maar bang bang! Here we come!

Geslapen: slecht en goed. Zo las ik deze week al bijna een boek uit ’s nachts. Om de één of andere bizarre reden word ik wakker om 03u en blijk ik uitgeslapen. Andere nachten slaap ik als een roos

Het gebeurt zelden dat er zo weinig restless/awake-lijntjes staan in mijn slaappatroon.

Gekeken: en nog altijd aan het kijken: naar het nieuwe seizoen van Ten Oorlog. Arnout Hauben koos deze keer onze voortuin om een programma te maken. Ons huis werd tot nu toe net niet getoond. Het is verontrustend om te weten dat op slechts zoveel cm hoogte er nog volledige soldaten liggen te liggen. Ergens besef ik wel dat dit zo is, maar als je ze effectief in beeld ziet is het nog een ander verhaal vind ik. Ik stop Ilja’s graafkraantjes alvast iets verder weg.

Gelopen: sinds kort heb ik mijn looptoertje uitgebreid naar ongeveer 10 km. Dit was eigenlijk de doelstelling tegen het einde van het jaar, maar gezien het lopen zo vlot gaat de laatste tijd ben ik er al enkele weken mee bezig. Deze week nam ik een andere route dan ik gewoon ben om er een beetje variatie in te steken. Je komt al eens iets tegen onderweg:

Door mijn oortjes klonk Studio Brussel music @ work. Josefien werd opgebeld om haar favoriete platen door te geven. Supertof om haar te horen babbelen tijdens het lopen. Stiekem hoopte ik wel op een loopnummer gezien haar liefde voor de sport en inderdaad, ik werd verwend!

Gehoord: Diezelfde ochtend kwam het nieuws uit dat Bastille een concert geeft ten voordele van Music For Life. Met elke hit die ze maken word ik meer en meer fan. Vrijdag probeer ik alvast om aan tickets te geraken.

En wat heb jij gedaan?

juli 5, 2016juli 5, 2016

De Rem en Het Tandvlees.

Het zit in de kleine dingetjes bij mij. Zoveel meer zuchten. Een half uur eerder dan anders in slaap vallen in de zetel. Bergen was die op miraculeuze wijze torentjes vormen in de hoekjes van het washok en de badkamer. Te hoog om het nog door de kabouters te laten doen. Ik zei een beetje teveel “ja” de laatste weken. Op alles wat me werd gevraagd namelijk. Het wordt tijd om op de rem te gaan staan. Twee weken geleden zegde ik een vriendinnendate af omdat mijn hoofd op ontploffen stond. Ik zit erop: mijn tandvlees. Er gebeuren dingen thuis die ik begin te verwarren met gebeurtenissen op het werk. Zo zag ik batterijen liggen op de keukentablet en dacht ik “ah, dat zijn die batterijen voor in onze draagbare telefoon, die zijn plat”. De draagbare telefoon was echter die vanop het werk. Nog een tiental dagen op mijn tandvlees bijten en dan is het eindelijk zo ver, drie weken de boeken toe.

Toch is het niet allemaal kommer en kwel: vorig weekend wisselde ik een dienst om naar Dinos Alive te kunnen gaan in Oostende. Via Heidi en op uitnodiging van de dienst toerisme Oostende mocht ik ontbijten in het Hotel Mercure en daarna met mijn gezin de tentoonstelling bezoeken. I’m a real blogger now! (riep ze ironisch en Pinokkio-uit-Shrek-gewijs) Bedankt aan allen trouwens hiervoor. Een 5-jarige zoon en een 6-jarig metekindje leken me hiervoor een uitstekend publiek. Het evenement is ook interessant voor oudere kinderen die geen moeite hebben om “Triceratops” te spellen, zelf breek ik daar mijn tong over.

Levensgroot en creepy bewegend, mijn stoere zoon was er in het begin niet te tuk op, maar toen hij tegen een T-Rex mocht racen op een groot scherm was het enthousiasme al serieus de lucht in gegaan.

Met eigenaardige 3D-brillen begeef je je in een Dino-domein waardoor je SimCity-gewijs je weg kan zoeken. Best wel grappig om die handjes voor die brillen te zien grijpen naar de beelden.

De expo is nog tot 4 september te bezoeken in het Kursaal van Oostende. Meer info vind je hier.

En anders? We doen altijd voort.

Linus droegen we de vorige week rond in de rugzak bij het bezoeken van de rally in Ieper. In de buggy moet het altijd vooruitgaan, stilstaan is achteruitgaan volgens mister Ruskabus, en dat bevestigt hij steevast met een concert. In de rugzak lijkt alles interessanter, op hoogte van een volwassene en nu en dan eens in moeders’ haar wrijven of aan papa’s oren prutsen.

Elf kilo en half weegt hij. U-huh, serieus baasje, nog steeds.

Deze middag ging ik nog eens gaan zwemmen met mijn oudste pagadder. Veel entertainment was er niet nodig toen ik een vriendin tegenkwam met een deel van haar kroost: kinderen content, moeders tateren in het warme peuterbad. Achteraf hadden we “verkrompelde handen” aldus Ilja.

Ik ben ook nog steeds braaf bezig in mijn bullet journal. De verlofweken worden reeds mooi uitgeschreven, nu stoppen met plannen, want hoe graag ik ook “neen” wil zeggen op dingen, soms moet ik daar echt werk van maken.

Leren banners uittekenen, dat biedt wel rust moet ik zeggen. Er is nog werk aan de winkel maar ik vind het alvast heel ontspannend.

juni 13, 2016

Graag…#2

Gelezen: “Het Smelt” van Lize Spit. Net zoals elke lezende Vlaming vermoed ik. Voor een debuut vind ik het sterk maar de schrijfstijl staat in contrast met de inhoud. Ik weet niet hoe ik tijdmeters-david-mitchell het moet verwoorden, een hype moet zichzelf ook altijd dubbel bewijzen vermoed ik. Ondertussen ben ik begonnen in de klomp: “Tijdmeters” van David Mitchell.

Gezien en geswiped: Netflix. I’m so doomed, yes I am.

Gefeest en gegeten: taartjes en pizza’s voor Ilja zijn verjaardag . Op de blog van Annick, won ik een feestpakket van Beaublue Ik koos het thema Mega Monster Rood en mocht mijn tafels versieren met een bende grommende beestjes.

Gehipstert: als er iets is dat ik niet ben dan is het wel een hipster of iets wat daarvoor moet doorgaan. Nochtans werd ik getagged op instagram in de pop-up-bar Föhn in Roeselare. Gezien er in onze buurt nog geen zo’n instameets worden georganiseerd moet ik wel iets verder weg gaan. De bar bevond zich in een oude garage en ze serveerden er allesbehalve het traditionele. Sounds like hipster to me!

Geshopt: voor mezelf: twee kleedjes waarbij ik al van ééntje weer twijfel of het wel een goeie aankoop was. Ik kijk wel uit naar een uitstap voor mezelf waarbij ik eens niet de hele tijd op mijn horloge moet kijken om op tijd aan de schoolpoort te staan. Eens gewoon sloffen tussen winkels, een boekje lezen op mijn gemak, een koffietje op een terras. Ja, dat zou ik een geweldig geschenk vinden.

Gewonnen: Niet alleen het beaublue pakket heb ik gewonnen, ook bij Josie won ik een Vaderdaggeschenk: een pakket van Nivea for Men. Good luck and a husband with fresh armpits is on my side!

Gemaakt: de zomerplanning voor de kinderen. Ik stelde het werkje al een hele week uit, tot ik niet anders meer kon omdat het inschrijfmoment eraan kwam. Sportkamp, buitenschoolse kinderopvang, de crèche, wie wanneer naar waar moet en dat in combinatie met mijn vroegens, latens, dagdiensten en nachtdiensten. Met een goeie tas koffie en een frisse kop om 6u ’s morgens was ik na drie kwartier puzzelen klaar. Ik vermoed dat het elk jaar vlotter zal gaan, dit jaar is het de eerste keer dat ik twee kabouters moet inschrijven al is het voor Linus nog gemakkelijk: volle dag of halve dag crèche.

Gespot: de muurtekening die Eva Mouton maakte in onze bibliotheek. Iedereen heeft een eigen interpretatie van het woord Kunst. Maar dit vind ik fantastisch. Je moet toch over een goed inzicht beschikken om die tekeningen zo te maken dat ze niet te klein en niet te groot uitvallen op die grote oppervlakte? Of is dat met alle kunst zo?

Genoten: van de zon op ons terras de voorbije woensdag. Poes Schanulleke was er ook graag bij:

Gebakken: een verjaardagstaart voor Ilja.

Gekocht: een verjaardagstaart voor Ilja nadat mijn baksel was mislukt. Iets met aangebrand en biscuit die niet voldoende was opgekomen. Njah.

Meer “Graag…” vind je hier.

mei 21, 2016

over blogdaten en patatjes eten

Open en toe. Zo bewegen de meeste weken hier. Het gaat zo snel dat ik soms vergeet dat we al bijna eind mei zijn! Eind mei?? When did that happen?

Vorige week vrijdag had ik een date. Niet met mijn echtgenoot, maar met 6 flashy ladies waar je ook kan gaan meelezen indien je dat wenst.

Valerie (rechts op de foto), Kelly, Josie (links op de foto) Sylvie, Tiny en Renilde (gelukkig zijn we nog met twee die niet op een ie of y eindigen, of we konden een team oprichten) vergezelden me naar Mr. Spaghetti in Roeselare. Voor mij was er teveel keuze aan spaghetti. Firstworldproblems, I know. Maar desalniettemin was het er enorm lekker. En wat een geweldig mooi interieur. Als afsluiter een koffie met M&M’s. Als we dan toch voor de calorieën gaan, gaan we er meteen goed voor!

Creepy hoe klein mijn pupillen zijn op deze foto!

Er verdween een stuk haar deze week. En mijn grijsjes werden weer bedekt. Serieus, ik moet om de 7 à 8 weken naar de kapper. Nu kreeg ik te horen dat ze 6 weken in ziekteverlof gaat. Ik durfde de reden niet te vragen, misschien wou ze dat ook wel niet vertellen. Ik kon niet meteen een afspraak vastleggen voor haar terugkeer omdat mijn uurrooster voor de zomervakantie nog niet klaar is. Ik ga dus mijn haar voor de eerste keer zelf moeten kleuren. Mijn kapster was er niet gerust in, ik heb nogal lang gelaagd haar en ze raadde me aan om zeker niet te donker te pakken. Als ik deze zomer ineens van de radar verdwijn (ok, bad choice of words misschien), ’t is omdat mijn haar ineens paars uitslaat!

Het gebeurt dat ik een loper tegenkom als ik ’s morgens om 6u naar mijn werk saffel om de vroegen te doen. Ik denk dan dikwijls bij mezelf: “Ik loop graag, maar dat zou ik nu toch niet doen hoor!” maar deze week kon ik niet meer slapen om 5u30. Klaarwakker zocht ik mijn loopkleren, het was een zalige ochtend, ideale temperatuur om te lopen, geen zuchtje wind. Die 9 km deden mij echt deugd.

Er was deze week ook niet veel werk met mijn weekmenu. Er werden heerlijke nieuwe patatjes gescoord bij de groenteboer. De aardappel links resulteerde in een maaltijd voor 3 personen. Gigantisch! Weinig werk voor een heerlijk resultaat. Pascale Naessens is er misschien niet voor, maar zo’n nieuw patatje in de pan gebakken, dat is toch op en top lentegevoel vind ik!

En vanmorgen vond ik de prachtige Annelore terug in de bijlage van de weekendkrant! Zou jij durven denken dat ze zo’n stoere tattoo heeft op haar rug? Ferm!

april 2, 2016april 2, 2016

Pekken Pimpelmeesjes met Pasen?

Pasen kwam voor mij dit jaar echt te vroeg. Ik moest er nog helemaal in geraken en ineens was er een grote lading chocolade-eitjes om op te smoefelen. Je kunt dat niet kanaliseren, die komen er allemaal in één keer aan! De paasbloemen stonden nochtans al enkele weken in bloei, maar toch, mijn interieur was zelfs nog niet in paasstemming. Ik sla het dit jaar eens over denk ik, rechtstreeks naar de zomer!

De voorbije dagen spendeerden we met ons vier. Ik had nog geen wilde plannen gemaakt voor de paasvakantie maar toen Pieter onverwacht thuis was deze week werd er toch ineens veel gepekt. (ok, pekken, dat is blijkbaar geen bestaand woord. De meelezende West-Vlaming onder ons zouden misschien wel weten wat het betekent. Voor de anderen: “uitgaan”)

We bezochten Het Kakelende Kippenmuseum in Keiem. (Eat that Willy Vandersteen!). Er kakelen meer dan kippen alleen:

Op de eerste foto zie je een enorm vies beest dat me aan Voldemort uit de Harry Potter-films doet denken al zal Ralph Fiennes daar niet meer kunnen lachen denk ik. Sorry Ralph. Je kunt er verse pannenkoeken eten in de cafetaria en ja, er is ook een dromedaris die Ilja niet durfde te aaien. Ik was precies ook minder tuk toen hij dichterbij kwam. Zo’n beest heeft gigantische dromedaris-lippen.

We lieten Ilja zijn spaarpotje “openbreken”. Hij mocht in Fun iets gaan kopen met zijn felbegeerde centjes die hij al meer dan een jaar aan het oppotten was. Wie mij volgt op instagram had de foto wel al zien passeren denk ik. En wat is dat eigenlijk voor een toestand op instagram daar met “op die drie puntjes klikken” en foto’s volgen en van die dinges. Ik ben er eigenlijk steengerust in. Alles komt wel goed.

De doos was net niet te groot om zelf te dragen, maar eindelijk: het politiekantoor van Lego. Dat hij nog geen 6 jaar is was blijkbaar geen probleem, want de papa had evenveel plezier in het opbouwen van dat speelgoed. Gelukkig hadden we in rekening gebracht dat dat stante pede ging moeten gebeuren. Hoe zou je zelf zijn. Twee (!!) uur later was het klaar:

Om te vermijden dat we binnenkort Legoblokjes in Linus’ pamper vinden richtten we een hoekje in in onze voorplaats. Daar kan hij spelen zonder dat zijn (alléé, papa’s) werk gemolesteerd wordt door grijpgrage babyhandjes.

Voor Linus kocht ik in Decathlon babysloefjes. Ik ben een grote Bobux-fan, maar nu hij zich meer en meer begint op te trekken en aan de zetel begint te stappen wou ik iets kopen met een stevige zool maar dat nog steeds meegeeft als hij kruipt. Bobux heeft dat ook in zijn assortiment maar Decathlon is nog net iets budgetvriendelijker. (Ynab!) Ik betaalde 12 en 15 euro. Het valt nog af te wachten in hoeverre de sloefjes goed blijven zitten. Want onze kousenboefer zit anders meteen in zijn blote voeten.

En we hebben er naast Schanulleke de poes en Gilberke de vleermuis nog een huisdier bij. Een toekomstig gezinnetje zelfs:

Een kool – of pimpelmeesjeskoppel. Ik wacht de reactie van een meelezende ornitholoog af om hier zekerheid rond te krijgen. Aanschouw ook mijn was (en getoucheerde wasmand) die voor het eerst buitenhangt dit jaar! Toch altijd een fijn moment. Misschien ga ik toch nog in de lente gaan geloven!?

maart 7, 2016

Waar is mijn wollen mutsje?

De weegschaal was al een tijdje in panne. Althans, ik stak er altijd maar nieuwe batterijtjes in en het ding bleef altijd maar 0000 aangeven. Toegegeven, het zou best wel bevrijdend zijn om altijd 0000 te wegen en eventjes voelde ik wel dat het werkte, zo’n weegschaal die niet werkt. Want op een gegeven moment dacht ik:”Oei, als de weegschaal ooit weer werkt, dan ga ik er moeten opstaan, ik zou beter minder eten om mijn gewicht op peil te houden”. Maar dan was er vorige week…

Kookles met Miss AnSo. Ik kwam iets later omdat ik van mijn werk kwam, maar gelukkig had ze al een proevertje voor me klaargezet. We werden ook keihard gephotobombed toen we een selfie trokken. Het nieuwsgierige Aagje op de foto heb ik maar geblurred…

Het dessert van de kookles had iets mee van fruitpap. Gelukkig was ik niet de enige die dat vond anders wordt het dringend tijd om uit mijn mamacoconnetje te komen.

Bij Sarah van Nuniya had ik reclame gezien voor Bites We Love. Mijn eerste levering kwam toe op een moment waarop ik er niet meer aan had gedacht, ik stond niet kwispelstaartend op de postbode te wachten, dat maakt het extra verrassend om de brievenbus te openen.

Er werd getrakteerd op het werk door een jarige: een reep Toblerone. Met de collega’s onder elkaar waren we al aan het gokken hoe lang het zou duren eer die reep opgesmikkeld ging worden. Sommigen wisten al dat hij hun oprit niet ging halen, ik deelde hem liefjes met mijn echtgenoot. Mmm Toblerone….lekker…maar dat vind ik van veel dingen.

Doordat ik een overload aan appels had gekregen van ons moeder probeerde ik een receptje uit mijn lijvige receptenmap: appelchips. Laat ons zeggen dat twee uren in de oven misschien wel heel lang was om als resultaat zompige appels te krijgen. Ik had er uiteraard teveel citroensap over gesprenkeld. Dat is ook helemaal niet duidelijk hé: sprenkelen. Wat is dat dan: druppelen, lichtjes insmeren, spetteren…? En hoeveel moet je dan sprenkeldruppelspetteren? Grote druppels, kleine druppels? Tsss appelchips mijn gat. (En ja: er zit een pac-man-appelchip in!)

Ik was alleen thuis met de pagadders tijdens het weekend. De echtgenoot was twee dagen weg voor zijn werk. Op zaterdag ging ik mijn grootmoeder bezoeken. Weer koekjes, chocolaatjes en geleitaartjes. Ilja wou graag de koetjes nog eens zien (mijn grootouderlijk huis is een boerderij). We komen daar wel regelmatig eens bij de koeien, Schanulleke werd oorspronkelijk daar geboren! De eerste die we tegenkwamen was de stier. Wat een beest! Daar wil je geen kopstoot van vangen denk ik.

Zaterdagavond kwamen er twee vriendinnen op bezoek. Blij dat ik nog wat kon tateren en uiteraard werd er weer gesmoefeld. Ik probeerde een courgettemousse als hapje te maken, ik hoorde niemand klagen, integendeel.
Op zondag had ik aan mijn pa gevraagd om een looproute in hun dorp (mijn hometown) uit te stippelen. “Iets van rond de 9km” had ik gevraagd. Het was niet zo geweldig warm en de wolken waren wel een beetje bedreigend maar als ik tijdens het weekend nog wou lopen dan was het dan. Runkeeper deed eindelijk nog eens zijn werk en hield mooi mijn afstand bij. Andere keren zou hij wel eens durven tilt slaan. Ooit mat hij 33km als loopafstand. Euhh…Soit, ik ben een heel trage loper, echt slakkengang. Toen ik 1u25 minuten later terug op de oprit stond had ik 10,3km gelopen! Voor het eerst liep ik meer dan 9km! Hoe traag dat ook is, toch was ik een beetje trots op mezelf. Daar tussen de velden was er veel wind en ik incasseerde een serieuze regenvlaag, maar toch: blijven gaan!

Zondag na 16u ging ik nog eens naar Ieper met een vriendin om een klein toertje te wandelen en een koffie te drinken in mijn favoriete plekje van het moment. We serveerden Linus onpedagogische babykoekjes en lieten de oudsten kleuren, zo was er nog even tijd om ongestoord verder te tateren en koffie met een mini-taartje te verorberen.
De echtgenoot kwam rond 21u30 thuis, de vermoeidheid sloeg ineens toe. Want zo het hele weekend alleen met de kleuter en de baby, bloemetjes voor de mensen die het altijd alleen moeten doen!
Nadat we gisterenavond al aan het praten waren over het begin van de lente werd ik koekkoek deze ochtend toen ik dit zag:

Sneeuw?? Het paste echt niet in mijn kop dat. Ik zit al redelijk in de lente-zone eigenlijk, en ik zou er graag in blijven!